Dialog 2019/06

Trzydzieści lat późniejUświadamiaćRozmowa z Małgorzatą OmilanowskąRozmowa z historyczką sztuki i byłą minister kultury w polskim rządzie.ZapamiętaneStanisław Godlewski, Kalina Zalewska, Roman Pawłowski, Paweł Soszyński, Wojciech Dudzik, Beata Guczalska, Aneta Kyzioł, Agata Adamiecka-Sitek, Łukasz Drewniak, Jolanta Kowalska, Krystyna Duniec, Anna R. Burzyńska, Zbigniew Majchrowski, Dorota Buchwald, Jacek SieradzkiOdpowiedzi na ankietę, w której zadaliśmy pytanie: "Jakie wydarzenie teatralne lub związane z teatrem pozostaje w Pani/Pana pamięci jako takie, które zmieniło Pani/Pana myślenie, zostawiło niezatarty ślad lub wskazało nową perspektywę?"Prywatyzacja emocji. Teatr polski po 1989 rokuBarbara Świąder-PuchowskaW związku ze zmianą społeczno-ustrojową, jaką przyniosło trzydzieści lat temu obalenie w Polsce komunizmu, wszystkie obszary życia publicznego, w tym teatr, musiały ulec przedefiniowaniu. Dla polskich scen oznaczało to reformy organizacyjno-administracyjne, finansowe, repertuarowe, estetyczne, artystyczne, ale także społeczne. Efekty transformacji społeczno-politycznej po przełomie 1989 roku były bowiem widoczne w polskim teatrze na każdym poziomie jego funkcjonowania ? jako instytucji i jako sztuki.Od podróby do rewizji. Dramat polski po 1989 rokuPiotr DobrowolskiPopularna od kilkunastu lat praktyka produkcji spektakli teatralnych na repertuarowych scenach dramatycznych w Polsce sprawiła, że dramaturdzy przejęli funkcje wcześniej przynależne dramatopisarzom. Nie chodziło jednak o proste zastąpienie opisującego ich określenia, a o wyłonienie się nowego stylu i sposobu pracy. Dramaturg działa dzisiaj w ścisłym porozumieniu z reżyserem i resztą zespołu przygotowującego widowisko teatralne. Zbliżenie autorów i reżyserów sprawia, że czasem trudno postrzegać efekty ich pracy jako osobne byty.UstanowieniaKieliszkiPiotr Morawski Piosenka o tym krajuHistoria zapominaniaMagdalena DrabSztuka napisana na setną rocznicę niepodległości Polski. Opowiada o Pani P, alegorycznej Polsce, staruszce z demencją, która ma za sobą ciężkie życie: przetrwała głód, wojnę, terror, upokorzenia. W kolejnych scenach wracają jej wspomnienia, ale bohaterka woli niczego nie pamiętać albo pamiętać po swojemu. Przed traumami historycznymi ucieka w dzieciństwo, zamieniając się na role z własną córką. Dramat, krytyczny wobec "wielkich narracji", operuje poetyckimi obrazami i unika dosłowności.NieprzyjemnośćRozmowa z Magdaleną DrabPogoda na jutroEstetyka i świadomośćRozmowa z Dorotą Semenowicz i Katarzyną TórzRozmowa z programerkami Malta Festival w Poznaniu w cyklu ?Pogoda na jutro? o sytuacji polskiego teatru w kontekście polityki kulturalnej państwa.Po bandzieSolidarność w gniewieMarek BeylinW tej samej sprawieSprawa: Roe kontra WadeSarah SchulmanPrzełożył Krzysztof PuławskiHistoria dwóch dwudziestosiedmioletnich kobiet z Teksasu, które przed Sądem Najwyższym USA wygrała w 1973 roku sprawę o prawo do aborcji w Stanach Zjednoczonych. To historia o tym jak jedna z nich: biedna uzależniona lesbijka i prostytutka staje się chrześcijanką i liderką antyaborcyjnej kampanii, a druga: zamężna prawniczka z klasy średniej przez całe życie broni swojego zwycięstwa. Sarah Schulman: wypisy z pedagogiki zaangażowaniaJoanna KrakowskaSprawa Roe kontra Wade, która doprowadziła do legalizacji aborcji w Stanach Zjednoczonych i która jest tematem drukowanej w tym numerze sztuki Sarah Schulman, wraca nieoczekiwanie na wokandę. Dramat sprzed kilku lat nabiera wyjątkowej aktualności w maju 2019 roku w kontekście narastających protestów w wielu miastach USA przeciwko próbom obalenia orzeczenia Sadu Najwyższego w sprawie Roe z 1973 roku.WynurzeniaPedro PereiraDzieciństwo jako źródło Wina lekarzaPo prostuPiotr WawerMłoda kobieta po porodzie zapada w śpiączkę na skutek zaniedbania lekarza, który się nią nie zajął. Mąż bezskutecznie walczy o jej uzdrowienie, wreszcie po jej śmierci zostaje sam z małym synem i z zagadką błędu lekarskiego. Dramat, oparty na prawdziwej historii autora, pokazuje kulisy szpitalnych nadużyć i dotyka problemu odpowiedzialności prawnej w szpitalach. Kopister, a opowieść? Rozmowa z Piotrem WawremTragedia błędów medycznychTomasz Pasierski W odróżnieniu od niepowodzenia, błąd lekarski z definicji jest często do uniknięcia i przeważnie istnieje ktoś, kto za ten błąd odpowiada. Możemy rozróżnić różne typy błędów lekarskich. A zatem: błędy techniczne, błędy myślenia lekarskiego, błędy normatywne (przekroczenie zasad) czy błędy w sztuce, które obejmują niestaranność i przekroczenie kompetencji. Są jednak też takie przypadki, kiedy lekarz ma pełną jasność sytuacji i jedynie z zaniedbania nie podejmuje właściwego działania. Dużo błędów medycznych wynika właśnie z zaniedbania bądź niechlujstwaNawozy sztuczneKilka historyjek raczej bez znaczeniaTadeusz NyczekVariaKonteksty: Historia literacka, wyobraźnia literackaOlga ByrskaNowe Sztuki:Torben Betts Caroline?s KitchenKonstantin Küspert sklaven lebenBartłomiej Kalinowski RosółZ afisza