A TERAZ IDĘ NA MAKSA

Porywająca historia wiary, miłości i przyjaźni, która wydarzyła się naprawdę!



Jest sierpień 1991 r. Dwudziestoletni Massimiliano Tresoldi ulega wypadkowi samochodowemu

i zapada w śpiączkę. Diagnoza lekarzy jest nieubłagana: stan wegetatywny. W jednym momencie życie pełnego radości i planów na przyszłość młodzieńca wali się w gruzy. Ale rodzina i przyjaciele nie zamierzają tego tak zostawić. Zaczyna się ich wielka batalia o wybudzenie Maksa. Są przy nim obecni 24 godziny na dobę przez 365 dni w roku, zapewniając możliwie najlepszą opiekę, pokonując rozliczne bariery, także te zakorzenione w mentalności społecznej, i nigdy nie tracąc nadziei.



„To była terapia miłości” – powiedzą, kiedy po dziesięciu latach czuwania, ku zdziwieniu i ogromnej radości wszystkich, 28 grudnia 2000 r. Maks „wraca do żywych”, a jego pierwszym gestem jest z trudem uczyniony znak krzyża. Książka to wspaniałe, wzruszające świadectwo osób, które niezmordowanie towarzyszyły mu w wychodzeniu ze śpiączki. Poruszająca serca historia wiary, miłości i przyjaźni.



„Nigdy nie myślałem o śmierci, nawet kiedy byłem w szpitalu. Bo życie jest wspaniałe. Mam nadzieję, że również ci, którzy nie doświadczyli stanu śpiączki, mogą być tak radośni, jak ja teraz”. Massimiliano Tresoldi



„Najbardziej niewiarygodna chwila? Kiedy po osiemnastu latach usłyszałam jego głos: Mamo, chcę kawy…”. Lucrezia Tresoldi





Lucrezia Tresoldi, ur. 1948 r. w Bisceglie (Bari), matka trójki dzieci, najbardziej zaangażowana w wybudzenie Maksa, nazwana przez syna „łamaczem” – wzór konsekwencji, nieustępliwości i macierzyńskiego oddania;



Lucia Bellaspiga, dziennikarka „Avvenire” i autorka książek.



Pino Ciociola, dziennikarz „Avvenire”, podejmujący problematykę osób niepełnosprawnych.



Odbiorcy:

- jest adresowana do szerokiego kręgu odbiorców, zwłaszcza do tych, którzy znaleźli się w podobnej sytuacji losowej i doświadczają równie trudnej próby.



Dlaczego warto przeczytać tę książkę:

- poruszająca historia osób, które dotknięte wielkim dramatem, nie załamują się, ale stają na wysokości zadania i podejmują zwycięską walkę o bliskiego ich sercu człowieka

- niecodzienne wyznania pacjenta pozostającego przez długi okres w stanie wegetatywnym, który dzieli się z innymi swoimi przeżyciami, podkreślając, że jest szczęśliwy

- budujące przykłady indywidualnych postaw oraz zachowań społecznych, inspirowanych chrześcijaństwem, gdzie nadrzędną wartością jest szacunek dla życia jako dobra najwyższego i dlatego podlegającego szczególnej ochronie i trosce

- optymistyczne przesłanie, które pozwala z nadzieją patrzeć na zagadnienie integracji zdrowej części społeczeństwa z osobami dotkniętymi różnym stopniem niepełnosprawności.