Świątynia według zwoju z Groty 11 w Qumran

Ks. Marek Parchem (ur. 1966) – kapłan diecezji pelplińskiej. Absolwent Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i Papieskiego Instytutu Biblijnego w Rzymie. Studiował także na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Od 2005 r. adiunkt w Katedrze Literatury Międzytestamentalnej na Wydziale Teologicznym UKSW oraz wykładowca w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. Autor książek Pojęcie Królestwa Bożego w Księdze Daniela oraz jego recepcja w pismach qumrańskich i w apokaliptyce żydowskiej oraz The „New” Picture of David. Exegetical Analysis of 2 Sam 11,27b-12,15a, jak również artykułów naukowych dotyczących Biblii i literatury międzytestamentalnej. Członek zwyczajny Stowarzyszenia Biblistów Polskich. 

Świątynia pełniła centralną rolę w życiu religijnym Izraela. Odgrywała również doniosłą rolę w życiu społecznym, narodowym, politycznym, a nawet ekonomicznym. To wszystko sprawiło, że bardzo istotna była także jej architektura. Zarówno na kartach Pisma Świętego, jak również w literaturze pozabiblijnej, pojawiają się szczegółowe opisy architektury Świątyni. Autor przedstawia architektoniczny plan Świątyni, którego szczegółowy opis znajduje się w zwoju z groty 11 w Qumran. W świetle paralelnych opisów biblijnych (Świątynia Salomona, Świątynia z wizji Ezechiela) i pozabiblijnych (Józef Flawiusz, Miszna), opis Świątyni w 11QT cechuje oryginalność w stosunku do innych planów. Zgodnie z zamierzeniem autora/redaktora Zwoju, który łączy plan architektoniczny z koncepcją świętości, w dokumencie qumrańskim został ukazany plan idealnej Świątyni jako obraz doskonałego miejsca spotkania człowieka z Bogiem.