Alicja w krainie iluzji

(...) Ma uśmiech od ucha do ucha, zarumienione policzki i oczy zmieszane w jaśniejszych i ciemniejszych odcieniach błękitu. Ciągle się uśmiecha, szkoda, że ciągły uśmiech to społeczne zaburzenie myślała... Ma żółto-różowy garnitur i cętkowany cylinder. Nie jest taki, jak inni iluzjoniści... on niczego nie ukrywa. Witam cię w świecie, gdzie iluzje są rzeczywiste, a rzeczywistość jest iluzją wyznał radośnie i zmrużył oko. Energicznie posypał dłoń talkiem, włożył do wody, po czym dumnie i psotnie wyciągnął ze szklanki suchą dłoń. Upsa hop, upsa sa, rączka sucha wciąż ha, ha! krzyknął wesoło. Alicja śmiała się razem z resztą rozbawionych małych ludzików, tulących w dłoniach swe wielkie serca, to były serca wyjątkowe, skrzętnie przed złem chronione, które nie ból, ale kojąca ufność w całości wypełniała...Alicja w krainie iluzji dwa zupełnie przeciwne światy faktu i fantazji przemierza w odwrotnej kolejności do słynnej Alicji z krainy czarów. Główna bohaterka tej książki z bajkowych wizji, którymi w dzieciństwie żyła każdego dnia, przenosi się w trakcie dorastania do surowej rzeczywistości. W dążeniu do zaspokojenia dziecięcych pragnień i ciekawości trafia do trzech zupełnie nieznanych jej miejsc na świecie, w których to otrzymuje swe największe nauki od życia, tam świat dorosłych zmusza ją nie tylko do zastanowienia się nad pojęciem magii, ale również ojczyzny, człowieka, miłości, a nawet Boga.