ARWINIA

Historię przedstawioną w powieści można odebrać w dwojaki sposób, w zależności od tego, czego oczekujemy od lektury. Po pierwsze, można ją potraktować jako książkę przygodową, opisującą losy miejskiego gołębia i jego towarzyszy, zmuszonego do opuszczenia starówki i wyruszenia w ryzykowną podróż. Z drugiej strony, powieść zawiera w sobie wiele metafor i alegorii, których dostrzeżenie i interpretacja może usatysfakcjonować czytelników zainteresowanych doszukiwaniem się głębszych znaczeń książki.



Punkt wyjścia dla streszczenia „Arwinii” może stanowić odniesienie do „Folwarku zwierzęcego” George’a Orwella lub „Sprawiedliwości owiec” Leoni Swann, gdyż podobnie jak w tych powieściach, tutaj również głównymi bohaterami są zwierzęta. Jednak, w odróżnieniu od tychże tytułów, postaci pojawiające się na kartkach „Arwinii” są mniej „naiwne” i bardziej zespolone z otaczającym je światem.



Główny bohater „Arwinii”, Papa, jest starszym gołębiem, który porzucił rolę przewodnika stada w bogatszej części miasta po kompromitującej go historii. Nauczony doświadczeniami, jest sceptykiem i pesymistą, często rozgoryczonym gburem, jednak wciąż nieświadomie podejmującym odpowiedzialność za bliskie mu ptaki. Jego dwaj przyjaciele, Czarny i Łysy, to gołębie wychowane na podwórzu, pierwszy z nich jest popędliwym marzycielem, wciąż starającym się wymyślić sposób na poprawienie losu. Łysy z kolei zafascynowany jest światem ludzi. Oprócz nich, podwórze zamieszkuje Biały, niezbyt rozgarnięty gołąb, oraz państwo B., para szanowanych starszych gołębi. Dalej w biegu wydarzeń pojawia się Elvis, ptak noszący w sobie geny gołębi hodowlanych, młody wróbel Chuck, Siata, specjalizujący się miejskich śmietnikach, gołębica Gwiazda i kilka pobocznych postaci.



Wspomniane podwórze, które zajmuje stado do którego należy główny bohater powieści, jest biedniejszą częścią miasta, azylem dla życiowych przegrańców. Zamieszkujące je ptaki żyją spokojnie, zajmuje je codzienna egzystencja, pozbawione celu dyskusje i wygrzewanie się na słońcu. Ten stan zmienia się diametralnie, kiedy umiera starsza pani, mieszkająca przy podwórzu. Odkrywszy to, gołębie zajmują jej mieszkanie. Niestety, ich los nie poprawia się na długo, stado zaczyna szantażować leniwy kot, żądający codziennego okupu w zamian za pozostawienie ptaków przy życiu.