Bałkańskie olśnienia
O doświadczeniu piękna i pustyni

Wszystko, co w literaturze przekracza swe granice i śmiało narusza ustalone porządki, wszystko to ujawnia odrębny, własny, kosztowny stan poezjotwórczy. Tak dzieje się również w zbiorze celnych, powściągliwych próz Olgi Wójcik. Jej miniatury prozatorskie wynikają poniekąd z graficznego kształtu wiersza. Rodzą się w ukrytych gniazdach wierszy. W wersach poetyckich kulminują także światła znaczeń i wzruszeń, z jakimi obcujemy w prozie młodej pisarki. ()Bałkańskie olśnienia Olgi Wójcik to dzielne, mądre, ambitne, trudne przedsięwzięcie literackie, pośród którego autorka umie znajdować pociechę w pięknie dawności i urodzie nowych chwil. Wierna swoim wzorom umie radować się światem, jakby ten świat wiary i piękna nie trwał od lat tysięcy, lecz ponawiał się ciągle w jednym z niezliczonych, olśniewających i bezcennych błysków nowego, wielkiego początku.Ze Wstępu prof. Andrzeja GronczewskiegoOlga Wójcik pisze i maluje. Autorka esejów, m.in. Ku wnętrzu. Rzecz o świetle z poezji Zbigniewa Herberta (Warszawa 2008), w którym przygląda się światu duchowemu, wewnętrznej walce bohaterów i dążeniom ku pięknu, dobru. Pejzażystka, chwyta światło kładące się na górach, falach morskich i drzewach. Uczestniczyła w wielu plenerach malarskich. Próbowała swych sił, pisząc ikonę Świętego Michała Archanioła według Rublowa. Podróże i malarstwo, w których kolor odgrywa arcyważną rolę, są głęboko obecne w jej twórczości. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim.PATRONAT:magazyn "Poznaj Świat"