Cudzoziemka (Platynowa kolekcja polskiego kina)

Schyłek XIX wieku. Róża jest córką Polaka zamieszkałego w Rosji. W młodzieńczym uniesieniu postanawia zostać skrzypaczką. Ojciec wysyła ją do Warszawy. Tam Róża zakochuje się w Michale, który jest synem jej nauczyciela muzyki. Zdrada ukochanego rozczarowuje dziewczynę do świata. Wychodzi za mąż z rozsądku, a jej talent muzyczny zostaje stłumiony. Winą za to obarcza przede wszystkim męża, przez wiele lat to właśnie Adam jest obiektem jej nieustannych ataków. Wreszcie pragnie się realizować wyłącznie przez dzieci. Ukochany syn Władyś podejmuje pracę w dyplomacji, a córka Marta zostaje śpiewaczką. Wówczas matka zaczyna żyć wyłącznie jej karierą. Stale rozgoryczona, jest postrachem rodziny. Lecząc chorobę serca trafia w Berlinie do doktora Gerharda. Lekarz dociera do głęboko ukrytej, lepszej strony jej osobowości. Wyzwala w niej na powrót młodzieńczy entuzjazm. Bohaterka nagle odrzuca bagaż źle przeżytych kilkudziesięciu lat. Umiera pogodzona z najbliższymi i ze światem. Człowiek niezdolny do miłości nie potrafi zaznać szczęścia ani rozwinąć posiadanych talentów. Róża w odruchu młodzieńczego buntu tłumi w sobie zdolność kochania. Odnajduje ją ponownie dopiero u schyłku życia. Ale krótkie chwile tego swoistego stanu łaski są ważniejsze od kilkudziesięciu jałowo przeżytych lat, ponieważ tylko miłość umożliwia akceptację świata.