Człowiek, który znał mowę węży

Książka nominowana do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus 2021

Ponadczasowa powieść z Estonii o walce "starego" z "nowym", niełatwym poszukiwaniu własnej tożsamości i zerwanym przymierzu człowieka z przyrodą.
Leśny świat Leemeta się rozpada: przyjaciele i sąsiedzi wyprowadzają się do wioski, aby tam wieść nowe życie podporządkowane pracy na roli i obrządkom chrześcijańskim. Porzucają swoje chaty, obyczaje i umiejętności skuszeni smakiem chleba oraz wynalazkami przywiezionymi przez rycerzy zza morza. Leemet wierzy, że odnajdzie pogrążonego w wiecznym śnie Północnego Gada - jedyną istotę zdolną przywrócić dawny porządek.

Andrus Kivirähk - jeden z najważniejszych pisarzy dzisiejszej Estonii, ceniony za swój wyrazisty styl, talent do tworzenia niezapomnianych postaci i opowieści oraz wszechstronność. Autor powieści, dramatów, książek dla dzieci, pamfletów, współpracuje z telewizją i prasą, twórca tekstów do książek i kreskówek z popularną i lubianą Lottą.
Urodził się w 1970 r., studiował dziennikarstwo na Uniwersytecie w Tartu, pracuje w dzienniku "Eesti Päevaleht". Jako powieściopisarz debiutował w 1995 r., a sławę przyniosły mu Rehepapp ehk november (2000) i Mees, kes teadis ussisonu (2007), której polskie wydanie pt. Człowiek, który znał mowę węży jest dwunastym przekładem.

"Pod żadnym pozorem nie należy tej powieści traktować jako prozy gatunkowej, choć jest tu wszystko, co być w fantasy powinno. Nie da się też odczytywać jej czysto alegorycznie. W zalewie książek o powrocie do lasu historia Leemeta, ostatniego z tych, którzy mówią językiem węży, stawia czytelnika w dość niewygodnej pozycji. Po tej lekturze wcale się nie wie, czy warto do lasu wracać. Kivirähk rozegrał bowiem swoją opowieść w poprzek podziałów, z którymi tak wygodnie nam się dziś żyje - w palcach i na proch rozpadają się tutaj figury tradycji i nowoczesności, kultury i natury, człowieka i zwierzęcia. Bardzo takich dekonstrukcji dziś potrzebujemy. I takich książek."
- Filip Springer