Dowcipy Polski międzywojennej

O książce:
DOWCIPY POLSKI MIĘDZYWOJENNEJ to 928 dowcipów z lat 1918-39. Książkę uzupełnia garść publikowanych w prasie satyrycznej zabawnych powiedzeń i żartobliwych ogłoszeń. Całość jest bogato ilustrowana autentycznymi materiałami z tamtych czasów.



Fragment książki:
PRZYKAZANIE

Proboszcz: Wojciechu, wystrzegajcie się wódki, to największy nieprzyjaciel człowieka.
Wojciech: A przecież Pismo Święte nakazuje, abyśmy miłowali i swoich nieprzyjaciół!

WDOWIEC

Ksawery bardzo musiał kochać swoją zmarłą żonę. Osiem miesięcy mija od jej śmierci, a zawsze ma łzy w oczach, gdy o niej mówi.
Wiesz, najpierw płakał z obowiązku, potem z przyzwyczajenia, a teraz płacze z radości.

WPADŁ

Wybacz pan, kochany panie, małą niedyskrecję. Czy nie znajduje się pan w przykrym położeniu pieniężnym
Nie, bynajmniej, łaskawy panie!
No to pozwoli pan, iż poproszę o pożyczkę.

LEPIEJ

Żona: Mężulku! Co zrobić Od godziny Wicuś tak przeraźliwie krzyczy, że już wytrzymać nie można. Może jak mu zaśpiewam, to prędzej uśnie.
Mąż: Och! Nie, niech on już lepiej krzyczy.

DZIWNE

Starsza panna, oglądając zbiór swych zdjęć fotograficznych:
To dziwne na najstarszych fotografiach wygląda się najmłodziej

ŁADNA MUZYKA

Właściciel nieruchomości: Przy wynajmowaniu mieszkania powiedziałem panu, że nie znoszę muzyki w moim domu, a tymczasem pańska żona gra przez cały prawie dzień.
Lokator: I to pan nazywasz muzyką

NASZE DZIECI

Bibuś prosi matkę o dziesięć groszy.
A co zrobiłeś z tymi, które ci dałam wczoraj
Dałem je tej biednej staruszce, co siedzi na rogu odpowiada Bibuś.
To bardzo ładnie z twojej strony mówi mama. Masz tu drugie dziesięć groszy. Ale powiedz mi, synku, dlaczego tak się zajmujesz tą staruszką
Bo ona sprzedaje irysy!