Dziedzictwo Krakowa w procesie transformacji

Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa to jedna z najstarszych nieprzerwanie działających polskich organizacji społecznych. Jego celem jest prowadzenie badań naukowych nad historią, sztuką i kulturą Krakowa, upowszechnianie wiedzy o Krakowie, utrwalanie poszanowania dla pamiątek i zabytków miasta, troska o ich stan i ochronę. Towarzystwo budowało i buduje kapitał społeczny na rzecz propagowania dziejów i skutecznej ochrony dziedzictwa kulturowego Krakowa. Szczególną formą prowadzonej przez nasze Towarzystwo naukowej debaty, a równocześnie popularyzowania jej wyników stały się organizowane od niemal 40 lat doroczne sesje z cyklu Kraków w Dziejach Narodu oraz będące ich owocem tomy serii wydawniczej pod tym samym tytułem.

Tematem 39. sesji jest Dziedzictwo Krakowa w procesie transformacji. Po raz trzeci w długiej historii naszych sesji naukowych odchodzimy dzisiaj od tradycyjnej formuły analizy stanu badań i problematyki związanej z konkretnym rozdziałem dziejów Krakowa. Przedmiot naszych rozważań na sesji, która odbyła się 13 kwietnia 2019 roku w gościnnych progach Muzeum Krakowa, wynikał nie tylko z naszej nieustannej troski o stan zakumulowanego w naszym mieście dziedzictwa kulturowego, ale i z przekonania, że to niezwykłe patrymonium jest nie tylko balastem przeszłości, ale kapitałem, który przesądza o sukcesie Krakowa w jego grze o miejsce na mapie Europy.
Po raz pierwszy wpisaliśmy w program naszych sesji problematykę zabytkowego zasobu Krakowa w roku 1990. Nie był to przypadek. Był to czas przełomu i rodzenia się samorządu. Dosłownie kilkanaście dni po pamiętnych wyborach z 27 maja 1990 roku, kiedy w Krakowie zaczynaliśmy pisać nowy rozdział historii naszego miasta, TMHiZK zorganizowało sesję pod tytułem Przeszłość i przyszłość zabytkowego Krakowa. Był to nie tylko bilans zamknięcia i bilans otwarcia, ale także rejestr naszej samoświadomości na granicy epok.

Sesja nr 26 w roku 2006 nosiła tytuł Krajobraz Krakowa wobec zagrożeń. Dziś pytamy: W jakim punkcie jesteśmy po 30 latach od polskiej bezkrwawej rewolucji roku 1989? Jak zmieniło się i zmienia nasze myślenie o dziedzictwie i jak rozumiemy dzisiaj nasze obowiązki wobec patrymonium Krakowa?