Halucynacja

Obserwując przez lata rzekę tego, co umownie nazywamy kulturą, odnoszę wrażenie, że staje się ona coraz płytsza, że na brzegach osiada coraz więcej pospolitości, że coraz szersze łachy ukazują dno - niezbyt ciekawe przy bliższym poznaniu, że szuwary brunatnieją, zamiast się zielenić, że znikają kolejne i kolejne wiry i wreszcie, że niejedno zabetonowano, aby tylko woda nie popłynęła nie tam, gdzie trzeba. Ta opowieść próbuje cokolwiek z dawnego obrazu tej rzeki ocalić. Czy udatnie - ocenisz sama, czytelniczko, ocenisz sam, czytelniku.

A co jest w środku? Dwoje geniuszy za nic mających swoje talenty, a wokół nich grono koneserów trudniących się przestępczym handlem dziełami sztuki. Ponura zbrodnia sprzed stuleci, która niemal dokonuje się po raz drugi, ponieważ dawny morderca, genialny kompozytor, pragnie wyzwolenia. Wiele obrazów, w tym jeden, nad którym unosi się mroczna tajemnica. Dużo, naprawdę dużo muzyki. Rozrywki arystokratów - przestępców. I miłość - oczywiście - przekraczająca nawet te granice, które można wyjaśnić. Czy jest to dobra powieść? Nie, jest to źle napisana powieść, ale dobra do czytania. Zapraszam.

Alski