Kapłan

"Kapłan" Krzysztofa Kotowskiego to oryginalna pozycja na rynku literackim, którą miałam przyjemność poznać. I choć nie do końca jest w moim klimacie i tło historyczne, którego jest tu dużo, sprawiło, że lektura bardzo mnie znużyła, to uważam, że jest to naprawdę kawał dobrze napisanej książki. Krzysztof Lorent przebywa w szpitalu psychiatrycznym i tam postanawia odejść od stanu duchownego. Lekarze nie są w stanie jednoznacznie określić co mu dolega. Mężczyzna zna kilkadziesiąt języków i uważa, że jest związany z Tacjadesem, żyjącym 4 tysiące lat temu, jak również z Devirkiem, który był młodym wikingiem żyjącym w kraju Danów w X wieku. Aurelici wiedzą o przypadku Krzysztofa, a ich pojawienie w życiu mężczyzny i innych ludzi, stanowi o ogromnym niebezpieczeństwie. Czego tak naprawdę chcą Aurelici od Lorenta? W książce nie zabraknie zaginięć i zabójstw, dzięki czemu mamy tu powiew kryminału. Natomiast duża część "Kapłana" to mocno historyczno-refleksyjny kawałek treści, który będzie owocną gratką dla fanów historii. Miejsca akcji i bohaterowie przeplatają się przez całą powieść. Na samym początku miałam problem z wgryzieniem się w historię sprzed wielu wieków, a później w teraźniejszą, gdzie to Lorent jest Kapłanem i zaczyna się akcja ucieczki przed Aurelitami. Trzeba przyznać, że autor wykreował bardzo wyrazistych bohaterów, którzy wzbudzą mieszane uczucia w czytelniku. Nie mogę nie wspomnieć, że postacie Cipuchy i Bzdeta troszeczkę dodały zabawniejszej formy powieści. Pan Kotowski pisze odważnie, co jedni polubią, inni nie będą zachwyceni. Książka dzieli się na dwie części, a jej wielowątkowość końcowo przekształca się w jedną, dość intrygującą i nieprzewidywalną całość. Czy polecam? Tak, ale nie wszystkim. Jeśli ktoś szuka szybkiej lektury, która umili mu wieczór, a akcja za akcją będą uatrakcyjniały historię, to niestety nie jest to ta książka. Natomiast czytelnicy, których interesuje historia, sfera refleksyjna i duchowa, to jest to myślę idealna pozycja.