Kiedy zawodzi Grawitacja / Miecz orientu

Kiedy zawodzi gwarancja
Typowa wizja dark future, serwowana przez cyberpunkowych autorów, zakłada zazwyczaj prymat japońskiej technologii idący w parze z kulturowymi wpływami Nipponu. Japonia jest wszędzie: od (neogenów poczynając, poprzez przynależne gatunkowi gadżety i dekoracje, a na wszechobecnej yakuzie kończąc. George Alec Effinger w swojej wizji przyszłości również spojrzał na Wschód, zatrzymał się jednak na wysokości Mekki, wskazując na islam jako główną siłę świata przyszłości. Rzecz jak najbardziej na czasie, prawda? Co ciekawsze, powieść Kiedy zawodzi grawitacja napisana została w 1987 roku ? czyni to wizję w niej zawartą tym bardziej ciekawą, bo wydającą się dzisiaj bardziej realistyczną, niż w momencie powstania dwadzieścia lat temu.

Budajin, dzielnica miasta położonego gdzieś na Bliskim Wschodzie. Dzielnica, do której lepiej się nie zapuszczać, odgrodzona z trzech stron murem i stanowiąca "naturalny habitat" dla wszelkiego rodzaju podejrzanych knajp i jeszcze bardziej podejrzanych interesów. Budajin to religijne, muzułmańskie getto, w którym wszyscy (mniej lub bardziej) prawowierni wyznawcy nauk Proroka są braćmi ? póki nie zajdzie potrzeba przypomnienia komuś jego etnicznych korzeni (zwłaszcza europejskich lub pochodzenia z krajów Maghrebu). Wtedy zaś muzułmański egalitaryzm okazuje się odrobinę podszyty rasizmem.

Marîd Audran jest detektywem w Budajin. Muzułmanin z niego kiepski, algiersko-francuskie pochodzenie też niezbyt ułatwia mu pracę, ale dzięki temu Audran z wprawa porusza się na granicy getta i Zachodu, który czasem wkracza miedzy mury dzielnicy. Mimo tych oczywistych wad, dla władających Budajin arabskich szefów półświatka (trzymających się tak tradycji arabskiej, jak i sur Koranu) Marîd bywa często jedyną osoba władną rozwiązać jakiś problem w sposób subtelny i dyskretny.

Miecz orientu
Marek Brener z jednego obozu trafia do innego, który jest... W osobliwym, somnambulicznym królestwie kłamstwa wszystkim przypisane są pewne role, choć nic nie jest tam oczywiste. Zagadki pozostają bez wyjaśnienia. Ziemiański trzyma nas w niepewności do ostatniej strony książki, by pokazać, że... nie jest jej autorem. Przynajmniej takim autorem, jakiego znaliśmy do tej pory...

Andrzej Ziemiański, uznany i nagradzany twórca literatury fantastycznej, próbuje swą powieścią odpowiedzieć na pytanie, czy świat, w którym żyjemy, jest realny.