Kontrowersje wokół antycyklicznej polityki fiskalnej a niedawny kryzys globalny

W niniejszym opracowaniu został podjęty wysiłek, aby podsumować wyniki wspomnianej debaty i rozstrzygnąć, czy Wielka Recesja wniosła cokolwiek nowego do wiedzy ekonomistów o antycyklicznej polityce fiskalnej, czy zmieniła ich optykę patrzenia. Inaczej ujmując, czy konsensus przedkryzysowy wymaga modyfikacji. Czyni to na szerokim tle teorii i badań empirycznych. W rozdziale 1 zostanie przedstawiona teoria, w jaki sposób polityka fiskalna oddziałuje na poziom aktywności gospodarczej. W rozdziale 2 będą omówione ograniczenia tej teorii, czyli implikacje równoważności Barro-Ricardo. W rozdziale 3 zajmiemy się ekspansywnymi efektami dostosowań fiskalnych. Następnie w rozdziale 4 dokonamy przeglądu wyników badań empirycznych na temat skuteczności tej polityki, czyli szacunków różnego rodzaju mnożników. Akcent pada na najnowsze wyniki badań, dla których ostatni kryzys stał się inspiracją. W ostatnim, 5 rozdziale będą omówione doświadczenia związane z konsolidacjami fiskalnymi po głębokich recesjach. Niedawna Wielka Recesja była bowiem bardzo podobna pod względem cech do Wielkiego Kryzysu i kryzysu w Japonii w latach 90. - wszystkie zapoczątkował kryzys finansowy. Po ich zakończeniu zacieśniono politykę fiskalną i gospodarki powtórnie wpadły w recesję. W rozdziale 5 usiłuję odpowiedzieć na pytanie, w jakim stopniu zostało to spowodowane przez przedwczesne zacieśnienie polityki fiskalnej i przedstawić nauki, jakie można z wyciągnąć z tych przypadków, zastanawiając się nad skutkami dla koniunktury rozpoczętej właśnie „wielkiej konsolidacji" budżetowej w wielu krajach Unii Europejskiej. Podejmę także próbę wyjaśnienia, czy rzeczywiście polityka fiskalna okazała się nieskuteczna w Japonii, jak to głosi opinia obiegowa. Pracę kończą wnioski na temat stanu wiedzy o skuteczności antycyklicznej polityce fiskalnej. Pojawi się także odpowiedź na postawione na wstępie pytanie, czy globalny kryzys zmodyfikował zastany konsensus.

(Fragment wstępu)