Królowa Tiramisu

Powieść nominowana do NIKE 2009!

Henryk Bereza, Przegląd: Moim zdaniem najwybitniejszy debiutant ubiegłego roku (...).

Dariusz Nowacki, Opcje: Królowa Tiramisu jest wypowiedzią własną i cudzą, jednogłosową i wielogłosową, utworem zawieszonym między idiomatycznością i naśladowaniem (...).

Agnieszka Wolny-Hamkało, Gazeta Wyborcza: Czułość, wahania, nastroje, romantyczne wizje, estetyzowana erotyka, smak tiramisu i mlecznej pianki (...) zaczarowane szkiełko.

Agnieszka Czachowska, Twórczość: Kompilacja autentyzmu i autodemaskacji. Literatura i obnażenie jej mechanizmów. Jej nieśmiertelność i bezużyteczność. (...) Postmodernizm w najczystszej postaci. Ten sam, którego rzekomo boi się autor Królowej Tiramisu. Błyskotliwy książę groteski i autokarykatury.

Leszek Żuliński: Bolesna baśń; piękna, dramatyczna, momentami przyjmującą formułę przypowieści mitologicznej, przesłania, które (...) odsyła nas w dziecięce powidoki, archetypowe sygnały, intuicyjne impulsy i całą tę tajemniczą sferę libido, z którym radzą sobie tylko ci, którym brak wyobraźni i refleksji.

Leszek Bugajski: Dziecko i jego pierwszy obiekt miłosnej fascynacji matka, potem przebudzenie seksualności, dojrzewanie, poszukiwanie kobiety, która byłaby kochanką i zastępczą matką... Autor znakomicie, z wielkim wyczuciem stylu i językową werwą, prowadzi nas przez to pole minowe spraw, z których wagi zdajemy sobie sprawę, ale wolimy o nie nie pytać.

Bohdan Sławiński (ur. 1977 r.), autor powieści Królowa Tiramisu (nominacja do Nike 2009, Angelusa 2009 oraz Paszportów Polityki 2008), kompilacji autentyzmu i autodemaskacji, gdzie wody płodowe wpływają na pejzaże fabuły; także tomu Sztućce do glist (Stow. Lit. im. K.K. Baczyńskiego), gdzie strofy przebijając turpistyczną dosadność, oddają się niemal średniowiecznym tańcom śmierci.