Krucyfiks

Robert Hunter dorastał w jednej z ubogich dzielnic południowej części Los Angeles. Matka przegrała walkę z rakiem, gdy miał zaledwie siedem lat. Po jej śmierci ojciec samotnie wychowywał syna, ciągnąc dwa etaty, by związać koniec z końcem. Od wczesnych lat dziecięcych Hunter wyróżniał się z grona rówieśników inteligencją, błyskotliwością
i sprytem. Wszystkie talenty spożytkował, kończąc, jeszcze przed dziewiętnastym rokiem życia, studia z psychologii, a wkrótce potem uzyskując doktorat z analizy zachowań kryminalnych i biopsychologii. Jego pracę doktorską zatytułowaną Szczegółowe studium zachowań kryminalnych wydano drukiem i włączono do spisu lektur obowiązkowych
w Centrum ds. Analizy Brutalnej Przestępczości FBI.
Hunter mógł pracować dla federalnych. Mógł bezpiecznie zza biurka zajmować się profilowaniem najgroźniejszych przestępców. Wybrał jednak pracę w policji, wierząc, że pozwoli mu ona rozwinąć umiejętności śledcze, naiwnie ufając, że dzięki niemu świat będzie choć odrobinę lepszy a przynajmniej bezpieczniejszy.
Kiedy w parku narodowym Los Angeles policjanci odkrywają zwłoki młodej kobiety, na której karku morderca zostawił podpis w postaci tajemniczego symbolu podwójnego krzyża, Hunter przeczuwa, że to oznaczać może tylko kłopoty. Znak wycięty na szyi ofiary bardzo przypomina bowiem starą sprawę seryjnego mordercy ochrzczonego przez media Krucyfiksem. Problem w tym, że Krucyfiksa złapano i stracono prawie dwa lata wcześniej. Czy to możliwe, by naśladowca dotarł do szczegółów starej zbrodni, znanych tylko wąskiej grupie pracujących przy śledztwie policjantów A może skazano niewłaściwego człowieka
Z każdym kolejnym, brutalnym morderstwem, z każdą kolejną, okaleczoną ofiarą, Hunter nabiera pewności, że bawiący się z nim przed laty w kotka i myszkę morderca wciąż żyje. I że znów wciąga go w koszmar, o jakim wielu z nas nawet się nie śniło