Kulturowe uwarunkowania rachunkowości
w świetle założeń i praktyki rachunkowości islamskiej i chińskiej

Historia, teraźniejszość i przyszłość rachunkowości ściśle wiąże się z rozwojem ludzkiej cywilizacji i jej środowiskiem. Jednym z elementów je kształtujących jest kultura, ze swymi wymiarami. Kultura, obok takich składowych, jak np. system prawny, gospodarczy, poziom rozwoju rynku finansowego, czy też doświadczenia historyczne, z jednej strony staje się ważną charakterystyką modelującą oczekiwania formułowane wobec rachunkowości funkcjonującej w danym środowisku kulturowym, z drugiej zaś wpływa na sposoby realizacji zadań przed nią stawianych. Zróżnicowanie kulturowe, właściwe dla różnych regionów świata, można więc traktować jako czynnik decydujący o odmienności modeli rachunkowości właściwych dla danych kultur.Powyższe założenie pozwoliło sformułować cel niniejszego opracowania, którym jest próba ukazania kultury, jako elementu modelującego teorię i praktykę funkcjonowania modeli pomiaru i ujawnień rachunkowych, ze szczególnym uwzględnieniem charakterystyk kulturowych, właściwych dla rachunkowości islamskiej i chińskiej. Lektura niniejszego opracowania w zamierzeniu jej autora ma m.in. pozwolić sformułować odpowiedź na kwestie: Czym jest kultura i jakie związki wykazuje ona z rachunkowością Jakie cechy kulturowe determinują teorię i praktykę systemów pomiaru ujawnień rachunkowych funkcjonujących w krajach islamskich, a jakie są właściwe dla modelu rachunkowości chińskiej Czy czynnik kulturowy osłabia procesy standaryzacji, harmonizacji i konwergencji rachunkowości w skali światowej W jaki sposób charakterystyki kulturowe kształtują działania standaryzacyjne rachunkowości islamskiej i chińskiej