Laboratorium kultury 2/2013

W historii nauki bardzo często wskazuje się właśnie na takie swoiste postaci-symbole, kojarzone z wielkimi przełomami; ich dzieła to kamienie milowe określonych dyscyplin. Z biegiem czasu jednak owe kamienie milowe stają się coraz bardziej skondensowanymi znakami podsumowującymi długie, skomplikowane narracje. Tak było również w przypadku Bronisława Malinowskiego. Zaproponowany przez niego model badań terenowych stał się przedmiotem dociekliwych opracowań, jak i zdecydowanej krytyki; bardzo często ulegał przy tym uogólnieniu.Jesteśmy przekonani, że warto z tego powodu po raz kolejny spojrzeć na klasyczny dziś tekst Argonautówzachodniego Pacyfiku, zwracając uwagę nie tylko na dyskurs antropologicznego projektu Bronisława Malinowskiego, ale również na konkretne narzędzia i strategie stosowane w badaniu kultury partykularnej. Warto więc pochylić się nad tym, w jaki sposób swoją koncepcję badawczą określa, wyraża i prezentuje sam antropolog gdzie przebiegają granice jego laboratorium, rozumianego nie tylko jako określona przestrzeń i zamieszkujący ją tubylcy, ale również cały sztafaż praktyk terenowych, opisowych, analitycznych i interpretacyjnych.