Legitymizowanie systemu politycznego Unii Europejskiej

Problem legitymizowania Unii Europejskiej jest obiektem zainteresowania wielu badaczy. W czasie zawiązywania Wspólnot Europejskich był on pomijany przez elity polityczne decydujące o kierunkach integracji. Konstruowanie kształtu WE/UE nie było więc nakierowane na budowę mechanizmów legitymizujących demokratycznie (poza Wspólnym Zgromadzeniem Parlamentarnym) ich działanie. Trudno zatem się dziwić, iż od kilkunastu już lat legitymizowanie Unii Europejskiej stanowi problem zwłaszcza dla tych, którzy próbują porównywać ją do państwa narodowego lub organizacji międzynarodowej podmiotów w tej materii znanych, badanych i zdefiniowanych. Nasilenie problemu legitymizowania UE przypada na pierwszą połowę lat 90. co było związane z odrzuceniem w referendach Traktatu z Maastricht przez Duńczyków i jedynie niewielkim, wręcz marginalnym poparciem udzielonym przez Francuzów. Przyczyn takich decyzji społeczeństw niektórych państw członkowskich zaczęto upatrywać w tzw. deficycie demokracji Unii Europejskiej, a zwłaszcza w kryzysie związanym z jej legitymacją i legitymizowaniem. Kierunki prac badawczych podjętych w tym obszarze realizowane były w ramach zgodnych z podejściami do procesu integracji sytuujących się w szeregu perspektyw w tym: międzyrządowej, federalistycznej i funkcjonalistycznej. Rekomendacje z nich wynikająceznacznie różniły się od siebie.