Lwowskie wykłady o Krytyzmie Kanta z roku akademickiego 1935/1936

Wykłady z manuskryptu przeczytali, przepisali, poprawili i opracowali, wstępem oraz komentarzami opatrzyli Radosław Kuliniak i Mariusz Pandura
Roman Witold Ingarden (1893–1970) – jeden z największych filozofów polskich XX wieku. Profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (1925–1940), profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego (1946–1950 i 1956–1963). Rodowód filozoficzny zawdzięczał studiom (doktorat 1918) u Edmunda Husserla, twórcy fenomenologii. Ingarden prezentował orientację realistyczną w fenomenologii, która w znacznym stopniu ukształtowała się w polemice i dyskusji z idealizmem transcendentalnym jego mistrza. W badaniach Ingarden podejmował szeroki zakres tematyczny dotyczący m.in. koncepcji filozofii, warunków uprawiania teorii poznania, ogólnej teorii bytu, w tym typologii sposobów istnienia świata i przedmiotów, teorii materii i formy, istoty, relacji, tożsamości, czasu, związku przyczynowego, teorii człowieka, bytu czysto intencjonalnego, estetyki, w tym podstawowych rodzajów dzieł sztuki i przeżycia estetycznego, teorii świadomości, języka, pytań, analizy sporu o istnienie świata, podstaw aksjologii, klasycznej krytyki neopozytywizmu.

W odrodzonej Polsce (1918) Ingarden współpracował z Kazimierzem Twardowskim. Najważniejszą jego pracą w tym okresie pozostaje O dziele literackim. Po II wojnie światowej brał udział w organizowaniu polskiego życia akademickiego, reaktywowaniu przedwojennych czasopism filozoficznych, w pracach „Biblioteki Klasyków Filozofii“. Wydał również trzy tomy Sporu o istnienie świata. W okresie stalinowskim został wykluczony, obok innych filozofów, z życia akademickiego i objęty zakazem publikowania. Do zajęć na Uniwersytecie Jagiellońskim powrócił w 1956 roku. Z krakowskim uniwersytetem pozostał związany do swej emerytury w roku 1963. W tym czasie filozof odbył szereg podróży naukowych, między innymi, do Wenecji, Paryża, Oslo, Getyngi. Na kilka lat przed śmiercią został uhonorowany Nagrodą Herdera. Zmarł w Krakowie 14 czerwca 1970 roku.