Metaforyka Leśmiana
Analiza lingwistyczna

Nie jest to jeszcze jedna książka o metaforze. Raczej jeszcze jedna o Leśmianie, a ściślej biorąc o języku jego poezji, który przez wszystkich piszących o nim autorów uznawany jest wyjątkowo zgodnie za zjawisko niepowtarzalne. To powszechne przekonanie oparte jest wszakże w większym stopniu na wygłaszanych przez badaczy przy rozmaitych okazjach opiniach niż na systematycznych studiach materiałowych. Dotyczy to również, a może nawet przede wszystkim, oryginalnej i charakterystycznej Leśmianowskiej metafory. Jedyne jak dotąd Studium językowe tej bodaj najbardziej konsekwentnie reprezentującej symbolizm w polskiej literaturze poezji książka pióra Stanisława K. Papierkowskiego (1964), jest nie tylko naznaczona już piętnem wieku, ale poświęcona głównie leksyce i zatrącająca zaledwie o zagadnienia składni problematykę metafory całkowicie pomija. Tymczasem właśnie przełamująca twórczo kanony konwencjonalnej semantyki naturalnego języka metafora stanowi centrum postulowanego przez symbolizm nowego języka poezji zdolnego wyrażać niewyrażalne. Jaką rolę odgrywa metafora w poezji Bolesława Leśmiana Tak oto brzmi zasadniczy temat tej książki, która przedstawia wyniki analizy metafor w utworach lirycznych tego poety zawartych w tomie Bolesław Leśmian, Poezje wybrane w edycji Biblioteki Narodowej.