Mojemu Bogu śpiewam smutnego bluesa

Od autora

Oddaję do Państwa rąk swój czwarty tomik wierszy. Mimo że

będzie to brzmiało kokieteryjnie, dodam, że ocenę utworów, które w

nim są, pozostawiam Państwu, to jest Czytelnikom, a także Krytykom

literackim, którzy zechcą łaskawie napisać o tym tomiku recenzję.

Na ewentualną obronę zarzutów, jakie mogą się ze strony Krytyków pojawić,

napiszę tylko, że zdaję sobie sprawę, iż treść i forma tych wierszy

daleka jest od Psalmów Dawida, jakkolwiek ich tytuły tak sugerują.

Jednakże dopowiem też, że z racji, iż utwory te są rozmową z Bogiem,

o Którym opowiada Stary i Nowy Testament, z Bogiem, w Którego

wierzę, Któremu ufam, choć z Którym też się nieraz wadzę, uważam,

że określenie ich psalmami jest zasadne.

Sądzę, że nie od rzeczy będzie, jeżeli wspomnę, co było inspiracją,

która sprawiła, że te utwory postanowiłem napisać. A więc

we wrześniu 2009 roku byłem na obozie rehabilitacyjnym w Centrum

Niezależnego Życia w Ciechocinku. Pewnego popołudnia wszyscy

uczestniczy obozu zostali zaproszeni na koncert kilku zespołów

bluesowych z regionu Kujaw, koncert, który miał miejsce w Teatrze

Letnim w tym mieście. Na tym koncercie między innymi grał zespół

„Zdrowa Woda” z Ciechocinka. Tenże koncert odbywał się z okazji

kolejnej edycji integracyjnego „Biegu Solnego”, w którym biorą

udział Osoby chodzące i Osoby jeżdżące na wózkach inwalidzkich.

Będę go długo pamiętał, bo zabawa była na nim cudowna, a trwała do

drugiej w nocy. Proszę wybaczyć kolokwializm, którego teraz użyję, pisząc, że jeszcze dzisiaj słyszę, jak chłopaki na scenie przycinali

pięknie kawałki chicagowskiego i nowoorleańskiego bluesa, tak że

– mimo iż siedzę na wózku – tańczyłem w ich rytm. Przyznaję, że

bluesa to ja od wielu lat uwielbiam! Słuchając więc tamtego wieczoru

bluesowych kawałków i bujając się w ich rytm, wpadła mi do głowy

myśl, żeby do bluesa, muzyki ludzi samotnych, często rzuconych na

społeczny margines, jak też tych, którym rzeczywistość bardzo doskwiera,

a przy tym muzyki, która daje radość, napisać kilka tekstów.

Pierwszy psalm napisałem w październiku 2009 roku, zaś ostatni,

czterdziesty, w październiku 2012 roku.

Na zakończenie swojej wypowiedzi, może ciut za długiej,

bardzo dziękuję mojemu Koledze, a przez jedenaście lat Sąsiadowi,

Janowi Czerniawskiemu, za napisanie Wstępu. Dziękuję także mojemu

Bratu, Dominikowi Bryńskiemu, za projekt okładki oraz jego

Serdecznemu Koledze, Jackowi Biskupskiemu, za skład tego tomiku.

Ukłony podziękowania przesyłam Januszowi Kozakoszczakowi,

Prezesowi Zarządu drukarni SOWA Sp. z o.o., za umożliwienie publikacji.

Dziękuję również mojej Żonie, Danusi, za wiarę i wsparcie,

że tomik ten można wydać własnym sumptem i z pomocą Dobrych

Ludzi.

Książki z opcji dodruk na życzenie są ujednolicone pod względem wykonania:
- okładka kolorowa wydrukowana na kartonie 250 g/m,
- środek czarno-biały, drukowany na papierze offsetowym 80 g/m,
- oprawa miękka klejona.