Na skraju świata

Laureat tegorocznej Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida w dziedzinie literatury, Krzysztof Boczkowski daje nam dzisiaj do czytania wybór swoich wierszy z lat 2005-2010 „Lata i dni”. Rzecz jasna, znajdziemy w tym tomie wiersze z nagrodzonej książki „Dźwięki i echo”, ale także ze zbiorków wcześniejszych, takich jak „Okna dnia i nocy”, „Bramy raju 2014”, „Tylko Kasandra zna prawdę”, a także z planowanego na rok przyszły zbioru „Na skraju świata”. Boczkowski to autor szczególny, oryginalny i wszechstronny.

Z jednej strony może się pochwalić niebagatelnym dorobkiem twórczym, na który składają się nie tylko tomy poezji (wbrew temu, co czytamy na czwartej stronie okładki „Lat i dni” wydał nie „ponad dziesięć” zbiorów wierszy, lecz ponad dwadzieścia), ale także przekłady poezji Walta Whitmana i Thomasa S. Eliota, a ponadto „Antologia poetów najbliższych. Od Safony do Sylvii Plath”. Co więcej, z zawodu lekarz jest Boczkowski autorem wielu prac naukowych z zakresu nauk medycznych, monografii i podręczników, spośród których wyróżniają się wielokrotnie wznawiane książki „Homoseksualizm” i „Interseksualizm”. Urodzony w roku 1936 w Warszawie Krzysztof Boczkowski należy

do poetów, których krytyka określa może niezbyt zręcznym, ale musze przyznać, że jednak celnym terminem „poeci osobni”. Rzeczywiście, jego poezja nie przypomina żadnej innej, powstaje na przekór sezonowym modom i trendom. Mało tego, jest niezwykle różnorodna pod względem formalnym, o czym świadczą z jednej strony narracyjne cykle „Depresja”, „Anemony dla Kawafisa”, „Preludia i ballady”, natomiast z drugiej liryczne miniatury w rodzaju „Chwili” czy „Muzyki nocą”. Osadzona głęboko w tradycji literackiej, nie tylko zresztą polskiej, poezja Krzysztofa Boczkowskiego odwołuje się zarówno do erudycji czytelnika, jak i jego wrażliwości.