Neron. Okrutny zbrodniarz rozgrzeszony

Zbrodniarz, który spalił Rzym, by na jego zgliszczach śpiewać pieśń o upadku Troi. Sadysta, który rzucał chrześcijan lwom. Tyran, który żądał dla siebie boskiej czci. Morderca, który zabił matkę i żonę. Niewdzięcznik, który posłał na śmierć swego nauczyciela. Pozbawiony talentu pyszałek, który kazał podziwiać swe żałosne artystyczne popisy. Rozwiązły lubieżnik, który zaspokajał najbardziej dzikie żądze.

Niemal wszystko w tym wizerunku jest zmyśleniem. Neron ma na sumieniu nie więcej grzechów niż jego wychwalani poprzednicy i następcy Juliusz Cezar, Klaudiusz, Konstantyn Wielki. A jednak to właśnie jego historia uznała za łotra wszech czasów.
Dlaczego w oczach potomnych symbolem zła jest Neron Klaudiusz Druzus Germanik Cesarz, który nigdy nie stanął na czele legionów, lecz oddawał się scenie i poezji. Rzymianin, któremu bliższa była dusza Greka. Jakie błędy popełnił, że zasłynął jako okrutnik Co zrodziło legendę największego tyrana, która przetrwała dwa tysiąclecia
Richard Holland znakomity pisarz i wieloletni dziennikarz The Times, znawca historii starożytnej, autor biografii Oktawian August demaskuje mistyfikację, której ofiarą stał się Neron na przestrzeni dziejów. Nie wybiela swojego bohatera, lecz rewiduje i podważa mit odrażającego despoty, jaki narodził się tuż po śmierci cesarza, gdy jego pamięć została w Rzymie oficjalnie potępiona, a posągi usunięte z miejsc publicznych. Ta książka odsłania portret odmienny niż utrwalony w kulturze masowej przez tradycję, literaturę i film, rozpowszechniony także przez Sienkiewiczowskie Quo vadis. Odziera postać cesarza z hollywoodzkiego kiczu, ukazując innego Nerona: nie błazna, lecz ulubieńca tłumów; nie antychrysta, lecz artystę; nie wojownika, lecz pacyfistę; nie tyrana, lecz oswobodziciela; nie potwora, lecz człowieka.