Niemieckojęzyczni laureaci Literackiej Nagrody Nobla

Fragment testamentu Alfreda Nobla.
Z pozostałą częścią mojego majątku należy postąpić w sposób następujący: kapitał, ulokowany przez wykonawców testamentu w bezpiecznych papierach wartościowych, ma stanowić fundusz, zaś uzyskane z niego roczne odsetki rozdawane mają być w postaci nagród osobom, które w minionym roku przysporzyły ludzkości najwięcej pożytku. Zysk z odsetek podzielić należy na pięć równych części, do rozdania w następującym trybie: jedną część człowiekowi, który dokonał największego odkrycia lub wynalazku w dziedzinie fizyki; jedną część człowiekowi, który dokonał największego odkrycia lub usprawnienia w dziedzinie chemii; jedną część człowiekowi, który dokonał największego odkrycia w dziedzinie fizjołogii lub medycyny; jedną część człowiekowi, który na niwie literatury stworzył najlepsze dzieło o wydźwięku idealistycznym; jedną cześć człowiekowi, który zdziałał najwięcej lub przysłużył się najlepiej dla braterstwa narodów, dla zlikwidowania lub pomniejszenia utrzymywanych pod bronią armii jak i dla organizacji oraz popularyzacji kongresów pokoju. Nagrody w dziedzinie fizyki i chemii przyznawać będzie Szwedzka Akademia Nauk, w dziedzinie fizjologii lub medycyny Karoliński Instytut w Sztokholmie, w dziedzinie literatury Akademia w Sztokholmie, zaś najgorliwsi w walce o pokój otrzymają je z rąk pięcioosobowego komitetu, wybieranego w tym celu przez norweski Storting. Jest moją stanowczą wolą, aby przy przyznawaniu każdej z nagród nie kierowano się żadnymi względami narodowościowymi, tak iżby otrzymał ją zawsze tylko człowiek jej najgodniejszy, obojętnie czy będzie Skandynawem, czy też nie.