Organizacja parafialna diecezji przemyskiej obrządku łacińskiego w XIV-XVI wieku

Tematem książki jest organizacja parafialna Kościoła przemyskiego w pierwszych wiekach jej funkcjonowania. Opierając się na rozproszonym i niekompletnym materiale źródłowym, zrekonstruowano przebieg kościelnego ruchu fundacyjnego od momentu pojawienia się pierwszych placówek duszpasterskich w XIV w., poprzez dynamiczny rozwój w XV w., po koniec XVI stulecia, gdy sieć kościelna wychodziła z kryzysu wywołanego m.in. przez reformację. Szczegółowo omówione zostały zagadnienia początków, chronologii rozwoju i terytorialnego rozmieszczenia parafii, w powiązaniu z uwarunkowaniami osadniczymi, urbanizacyjnymi, etnicznymi i społeczno-majątkowymi. W obszarze zainteresowań badawczych znalazły się zagadnienia świątyń i ich wezwań, rządców (plebanów), patronów, okręgów parafialnych, uposażeń oraz instytucji społeczno-religijnych związanych z parafiami, tj. szkoły, szpitale, bractwa i cechy, kościoły i kaplice nieparafialne, altarie. Wyniki przeprowadzonych badań mogą stanowić punkt wyjścia do dalszych poszukiwań naukowych w zakresie problemów społecznych, kulturowych i religijnych na pograniczu etnicznym dorzecza Sanu i Dniestru.