Perspektywy i wyzwania chrześcijaństwa

Pytania o nadzieję po roku 2000 są ciągle żywe ze względu na wydarzenia, jakie nastąpiły po 1989 roku. W krajach europejskich prysły komunistyczne zagrożenia ideologiczne i militarne, które były jedną z przyczyn podziału świata. Wolność, demokracja, społeczna gospodarka stały się ideami nowego porządku. Demokracja – mimo wielu wątpliwości – okazała się, na obecnym etapie, najbardziej dojrzałą formą państwa oraz politycznego sposobu życia zbiorowego. Transformacja wielu państw i regionów spowodowała dostrzegalną polaryzację ekonomiczną oraz społeczno-polityczną. To zmniejszyło pierwotny entuzjazm wobec demokracji i wolności. Oczekiwane wyrzeczenia, zwłaszcza ekonomiczne, często zbyt mało motywowane i wyjaśniane, wywołują także współcześnie liczne rozczarowania, a to rodzi podatny grunt dla populistycznych czy nacjonalistycznych haseł.

Wobec tego fenomenu staje także chrześcijaństwo i ludzie Kościoła, którzy pielgrzymują w ziemskich realiach. To skłania ku spojrzeniu na przebytą drogę, ale też ku przyszłości. Sama historia, choć bogata i interesująca oraz godna szacunku, nie może być jedynym tworzywem ku przyszłości. Dlatego koniecznym jest stawianie pytań o miejsce Kościoła w świecie, jego obecność w kulturach i społecznościach pluralistycznych, a także jego tożsamość. Jednocześnie jest to sięganie do Jezusa Chrystusa i najgłębszej istoty społeczności ludu Bożego Nowego Przymierza.