Podstawowe informacje o Narodowym Fotokorpusie Języka Polskiego

Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego (NFJP) to przedsięwzięcie leksykograficzne szczególnego rodzaju. Podejmuje ono na nowo, w nowej formie i w nowych ramach metodologicznych, pewną część tych zadań, które zrealizował zespół autorów pod kierunkiem Witolda Doroszewskiego, tworząc 11-tomowy Słownik języka polskiego (Warszawa 1958–1969).
„Doroszewski” spośród wszystkich tzw. słowników narodowych dał najwięcej: [1] dokładnych cytatów zaczerpniętych z największej – w dotychczasowych dziejach polskiej leksykografii – liczby dokumentów źródłowych (ok. 3 200), [1a] cytatów zarazem dokładnie zlokalizowanych (ze wskazaniem strony w dokumencie), [2] haseł nowych, po raz pierwszy rejestrowanych dla okresu od końca XVIII w. do roku 1967.
Cytatografia NFJP nie polega jednak na ręcznym wyszukiwaniu i wypisywaniu, przepisywaniu na maszynie czy komputerze ilustracji do poszczególnych haseł i podhaseł. NFJP stosuje fotoekscerpcję, sporządza kopie cyfrowe cytatów, gwarantując w 100% ich wierność, co ma fundamentalne znaczenie dla opisu języka, dla badań jego rozwoju.
Dokumentacja gromadzona w NFJP, prace nad nią, nie stanowią konkurencji dla żadnego programu badawczego aktualnie realizowanego w Polsce czy gdziekolwiek na świecie – są całkowicie poza nią. Od ponad 10 lat mówimy o fotoleksykografii, obecnie zmierzamy coraz szybciej ku lingwistyce fotokorpusowej.