Podszepty

W malowniczych Bieszczadach, w odnawianym właśnie ziemiańskim dworku, Pan Konrad zaczyna nowy dzień. Słuchając porannego programu o przyczynach niszczenia związków przez współczesne kobiety, rozpoznaje własne doświadczenia. Nieświadomie wpada w rodzaj transu. Teraźniejszość zaczyna mieszać się z odległą przeszłością. W rozmyślania włącza się nieoczekiwanie odwieczny lokator dworu, z którym Pan Konrad podejmuje dialog o związkach, kobietach i własnym życiu. Dzień kończy zdarzenie łączące dzieje minionych i obecnych mieszkańców dworu, rzeczywistość z podaniami.W Podszeptach ukazano współczesnego mężczyznę wobec buntu kobiety, na tle Bieszczadów i dziewiętnastowiecznego romansu wyłuskiwanego przez bohatera z dawnych zapisków i opowieści. Wszystko to przeplecione zostało przemyśleniami, snami oraz bieszczadzkimi legendami i zamknięte klamrą jednego, jesiennego dnia.Zdjął z nosa okulary, żeby je przetrzeć. W szkłach zobaczył swoje odbicie. Twarz, jaką znał, szybko jednak zaczęła się zmieniać. Pojawiły się głębokie bruzdy na ciemniejącej skórze, wydłużyły i zszarzały włosy, uwydatnił nos, a na czole zaznaczyły dwa pęczniejące guzy. Ki czort żachnął się pan Konrad. Jeszczem niezmęczony, dzień ledwo się zaczął, by jakieś omamy mi się ukazywały. Obraz jednak tylko się wyostrzał. Pan Konrad jeszcze raz przetarł szkła i spojrzał pod światło. Były czyste. Odetchnął. Z powrotem usiadł. Ponownie założył je, ale w tym momencie to, co mu się znowu ukazało przed samymi oczami, cisnęło nim o oparcie fotela. Za łatwo chciałbyś się mnie pozbyć zdawało mu się, że usłyszał. Czyż nie tak wyglądasz w oczach swojej jeszcze nie całkiem byłej Słowa te miały sens, tylko nie miał pewności, czy sam na nie wpadł, czy ktoś mu je podszepnął.