Portrety ze słów

Sergiusz Torwan zaprasza nas do swojej autorskiej galerii, w której prezentuje sześć niezwykłych portretów. Znajdziemy tu Zenka, którego życie toczy się gdzieś na peryferiach współczesnego świata, a który wydaje się szczęśliwszy niż niejeden z tych ponad miarę obdarzonych dobrami i Anielę, która nie rozumie, dlaczego ludzie pozbywają się całkiem przydatnych rzeczy, takich choćby jak worek z banknotami. Poznamy też Aleksandra, dowódcę radzieckiego okrętu podwodnego, który w czasach Wielkiej Wojny Ojczyźnianej na zmianę odsądzany jest od czci i wiary, by za chwilę zyskać miano bohatera. Jest też Maks, któremu marzy się ostatni skok i emerytura, tyle że w życiu nie wszystko da się zaplanować i przewidzieć. Jest profesor Mitrynga, borykający się z bolesnymi doświadczeniami przeszłości ukraińskiego rezuna, a wreszcie staczający się po równi pochyłej bezimienny funkcjonariusz SB.

Autor zachwyca maestrią w malowaniu ludzkich portretów. Znakomicie panuje nad swoimi bohaterami i umiejętnie dawkuje emocje. Gdy trzeba, staje się powściągliwy, kiedy indziej znowu nie waha się sięgnąć po mocniejsze akcenty, by nami wstrząsnąć, by nas poruszyć i skłonić do zadumy. Jest przy tym wnikliwym obserwatorem i dociera do najgłębszych zakamarków duszy swoich bohaterów. Uwagę zwraca także język opowiadań: to prawdziwie mistrzowskie Portrety ze słów. Słowo jest dla Sergiusza Torwana materią służącą do budowania nie tylko akcji niekiedy pełnej zaskakujących zwrotów, ale też nastrojów, całego bogactwa klimatów euforii, przygnębienia, pogodzenia się z losem. Nie brak też humoru, choć niekiedy jest to humor ironiczny, wręcz sarkastyczny.

Warto sięgnąć po ten ciekawy zbiór opowieści o ludziach o nas samych.