Postacie Biblii. Tom I (A)

A gdy po lekturze zamkniemy egzemplarz Pisma Świętego,

pobrużdżony naszymi uwagami, o stronicach nieco przybrudzonych

od częstego kartkowania, chętnie wrócimy następnego dnia

do jego czytania z ołówkiem w ręce, jak do ciekawej rozmowy

z mądrym i oddanym przyjacielem, który ma nam wiele do powiedzenia

zarówno o sobie, jak i o nas samych. I znowu otworzywszy Pismo Święte,

dalej ciągnąć będziemy przerwaną wczoraj rozmowę”.

 

Roman Brandstaetter

Czytanie Pisma Świętego z ołówkiem w ręku

 

 

 

Postacie Biblii mogą uczyć, jak żyć i nie żyć,

aby się Stwórcy podobać, jaką drogą iść albo nie iść do Źródła i wiecznych pastwisk,

utraconego raju, do apokalipsy już teraz i tutaj, a nie dopiero kiedyś.

Choć żyli przed tysiącami lat niektóre z nich mogą być

mistrzami nowych czasów.

Parafrazując Romana Brandstaettera (Biblio, ojczyzno moja...) można powiedzieć:

na nich i z nimi można się uczyć żyć,

na nich i z nimi uczyć się czytać,

na nich i z nimi uczyć się pisać,

na nich i z nimi uczyć się myśleć,

na nich i z nimi uczyć się prawdy,

z nimi uczyć się prosić o przebaczenie,

na nich i z nimi uczyć się kochać,

na nich i z nimi uczyć się mądrości,

na nich i z nimi uczyć się przebaczenia,

na nich i z nimi uczyć się pokory,

na nich i z nimi uczyć się modlić,

z nimi uczyć się żyć i umierać

tak,

aby zamknąwszy oczy

mieć je otwarte na wieki.