Postawy wobec czasu pracy jako źródło ryzyka personalnego

Nie da się zrozumieć fenomenu czasu bez uwzględnienia różnorodności sposobów jego doświadczania, wynikających z uwarunkowań psychologicznych i różnic indywidualnych między ludźmi (m.in. w zakresie cech osobowości, motywacji, chronotypu). Te uwarunkowania i różnice determinują postawy pracowników wobec czasu pracy. Postawy te obejmują między innymi stosunek do:- ekonomicznej i (wspólnotowej) wartości czasu (pracy),- przestrzegania sformalizowanych ustaleń koordynatów czasowych (punktualności,terminowości) i systematyczności w pracy,- pracy zmianowej i jej konsekwencji,- tolerowania marnotrawstwa czasu pracy wynikającego z różnych przyczyn,- możliwości i chęci kontrolowania czasu,- relacji: czas pracy powstały w tym czasie efekt,- powolności i pośpiechu w pracy oraz możliwości przestawiania się na wyższe lub niższe tempo pracy,- sztywności versus elastyczności przy wykonywaniu zadań pracy,- sekwencyjności bądź równoczesności (symultaniczności) czasu związanego z jego polichronicznym bądź monochronicznym traktowaniem,- postrzegania kontinuum czasowego, czyli nacisku na różne perspektywy czasowe (przeszłość, teraźniejszość, przyszłość), czyli orientację retrospektywną, prezentystyczną i futurystyczną, rozszerzone ewentualnie o odległą/bliską przeszłość oraz przyszłość,- krótko-, średnio- i długookresowego planowania,- technologii i organizacyjnych narzędzi usprawniania wykonywanych czynności pracy,- (mentalnej) pracy non stop,- tempa kariery,- zachowań wolnoczasowych,- obniżania bądź podwyższania, a także elastyczności wieku emerytalnego,generując różne rodzaje ryzyka personalnego, na przykład ryzyko efektywnościowe czy ryzyko konfliktu.