Powiedzmy, Gantenbein...

Gantenbein i Enderlin – powiedzmy, że to jedna osoba.
Przypuśćmy, że Gantenbein postanowił żyć jako ślepiec.
Wyobraźmy sobie, że Lila go zdradza.
Załóżmy, że Enderlin dowiedział się o śmiertelnej chorobie…

Powieść Maksa Frischa jest misternie skonstruowanym eksperymentem fabularnym, błyskotliwym studium tożsamości współczesnego człowieka. Prowadząc nas przez kolejne możliwe warianty rzeczywistości, historia Gantenbeina i jego kolejnych wcieleń zmusza do zadawania pytań o to, kim jesteśmy i kim moglibyśmy być. Przypadki, niedopowiedzenia i drobne codzienne decyzje składają się na wzorzec naszego życia.
Różne wątki łączy postać Gantenbeina – człowieka, który postanowił udawać ślepotę. Gdy przebywa za zasłoną czarnych okularów, nieświadomi oszustwa ludzie zdejmują przed nim maski i odsłaniają prywatne kulisy teatru życia codziennego.

Max Frisch (1911–1991) był szwajcarskim architektem i pisarzem, autorem licznych powieści i sztuk teatralnych oraz dzienników. Jest uznawany za jednego z najważniejszych twórców współczesnej literatury. W swoich formalnie znakomitych i pełnych subtelnej ironii powieściach poruszał palące zagadnienia nowoczesnego świata: problem tożsamości, winy i kary, wpływu techniki na ludzkie życie. Obok Friedricha Dürrenmatta był członkiem pisarskiego stowarzyszenia Gruppe Olten.

„Człowiek doświadczył czegoś, teraz szuka do tego historii – wydaje się, że nie można żyć z doświadczeniem, które nie ma swojej historii; czasami wyobrażałem sobie, że ktoś inny ma właśnie dokładną historię mego doświadczenia…”
(fragment powieści)