Powieść postmodernistyczna

Czy nam się to podoba, czy nie, termin postmodernizm na trwałe zagościł w naszym dyskursie teoretycznym i krytycznym. Mamy ponowoczesną architekturę, ponowoczesny taniec, być może nawet ponowoczesną filozofię i kondycję ponowoczesną. Ale czy mamy postmodernistyczną powieśćW swej pomysłowej i wartko napisanej książce Brian McHale podjął się skonstruowania takiego ujęcia powieści postmodernistycznej, które pomieściłoby zjawiska bardzo odległe: amerykańską metafikcję, latynoamerykański realizm magiczny, francuską nową nową powieść, prozę konkretną i fantastykę naukową. Wykorzystując rozmaite ujęcia teoretycznoliterackie Umberta Eco, Lubomíra Doležela, Thomasa Pavela i Benjamina Hrushovskiego wykazał, że wspólnym mianownikiem powieści postmodernistycznej jest zdolność do wysuwania na pierwszy plan własnego statusu ontologicznego i stawiania pytań na temat otaczającego nas świata (lub światów). W ujęciu McHalea powieść postmodernistyczna bynajmniej nie zajmuje się jak niekiedy narzekali nieprzychylni jej krytycy jedynie samą sobą, ale także (między innymi) tematami, które literatura podejmuje od wieków: Miłością i Śmiercią.Jedna z najbardziej wartkich i klarownych prac o współczesnej powieści. Nawet jeśli nie zgadzamy się z zaproponowaną przez McHalea prowokacyjną definicją ponowoczesności, nie sposób nie ulec sile i śmiałości jego rozumowania.Linda Hutcheon, University of Toronto Brian McHale jest profesorem na wydziale nauk humanistycznych Ohio State University.