Powództwo prokuratora w sprawach niemajątkowych z zakresu prawa rodzinnego

Problematyka powództwa prokuratora w sprawach niemajątkowych z zakresu prawa rodzinnego nie była dotychczas przedmiotem monograficznego opracowania. Pojawiała się ona zwykle jako fragment opracowań dotyczących udziału prokuratora w postępowaniu cywilnym, co powodowało ujęcie tytułowego zagadnienia w sposób bardzo ogólny. Celem niniejszej monografii jest możliwie wszechstronne rozważenie instytucji powództwa prokuratora w sprawach niemajątkowych z zakresu prawa rodzinnego, w ujęciu zarówno teoretycznym, jak również z uwzględnieniem stosowanej przez prokuratorów praktyki, ustalonej przy zastosowaniu empirycznej metody badawczej.Podstawę prawną rozważanej instytucji stanowią przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w powiązaniu z przepisem art. 7 Kodeksu postępowania cywilnego, stanowiącym w obowiązującym modelu zasadnicze rozwiązanie w przedmiocie udziału prokuratora w procesie cywilnym. Wskazane przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowią podstawę materialnoprawnej legitymacji prokuratora w zakresie następujących powództw: o unieważnienie małżeństwa oraz ustalenie jego istnienia lub nieistnienia (art. 22 KRO), o ustalenie i zaprzeczenie macierzyństwa (art. 6116 KRO), o ustalenie i zaprzeczenie ojcostwa oraz o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa (art. 86 KRO), jak również o rozwiązanie przysposobienia (art. 127 KRO). Każde z wymienionych powództw jest przedmiotem rozważań w niniejszej monografii.Analiza tytułowego zagadnienia nie ogranicza się do aspektu teoretycznego, ale obejmuje także aspekt empiryczny w postaci prezentacji wyników badań własnych. Na potrzeby przedmiotowej monografii przeprowadzono badania archiwalne (metoda historycznoprawna) oraz socjologiczne (metoda empiryczna).Celem tych badań było poznanie praktyki dotyczącej stosowania przez prokuratorów wskazanych unormowań Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oraz Kodeksu postępowania cywilnego, a także poznanie opinii oraz poglądów prokuratorów w przedmiocie ewentualnej zmiany obowiązującego modelu udziału prokuratora w procesie cywilnym. W tym celu posłużono się metodą tzw. indywidualnego wywiadu pogłębionego (Indiwidual in-depht interview IDI).