Rozmówki włoskie

Fascynujący debiut literacki młodej artystki o polsko-włoskich korzeniach. Zbiór opowiadań powstałych po wpływem arcydzieł malarstwa włoskiego, obrazów Mantegni, Caravaggia, Tycjana czy Leonarda da Vinci. Kanoniczne dzieła sztuki stają się tu źródłami barwnych, wielogłosowych literackich impresji. Autorka odkurza je z narosłych przez stulecia akademickich analiz. Narzędziem, którym się posługuje, jest język: odważny, żywiołowy, niekiedy wręcz szokujący. W obrazach tych tropię utkwione we mnie włoskie elementy. Rozbijam narrację. Walczę z infantylnym i banalizującym podejściem do osób, miejsc i emocji przedstawionych we włoskiej klasyce, mówi Rolando. W tekstach sięga do osobistych doświadczeń zarówno tych związanych z intensywnie przeżywaną kobiecością, jak i z rodzinną historią. Czas i przestrzeń tracą tutaj zwyczajowy dystans, a czytelnik odbiorca malarstwa klasycznego odkrywa, że przestaje ono być dla niego bezpieczną przystanią

Literacki debiut Bianki Rolando, która do tej pory sukcesy odnosiła w sztukach plastycznych, jest debiutem pomysłowym i zagadkowym. Tytuł w jakiejś mierze wskazuje trafnie na językowość tej prozy, bo język jej głównym walorem i bohaterem. Rozmówki z kolei w znaczeniu niezobowiązujących pogawędek trafnie oddają lekkość i niewymuszoność tych utworów, wprowadzających bardzo głęboko w klimat Włoch. (Bohdan Zadura)

Bianka Rolando urodziła się w roku 1979 w rodzinie polsko-włoskiej. Studiowała architekturę na Politechnice Warszawskiej oraz grafikę na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Obecnie pracuje jako asystentka profesora Marka Dzienkiewicza w pracowni rysunku na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie. Posługuje się różnorodnymi środkami wypowiedzi artystycznej: instalacją, rysunkiem, grafiką, video, fotografią, a także poezją i prozą. Prace Bianki Rolando były prezentowane na licznych wystawach w kraju i za granicą. Współpracowała m.in. z Wysokimi Obcasami i Dużym Formatem. Pracuje nad własną teorią estetyczną.