Słowo raz obudzone Poezja Czesława Miłosza próby czytania

Autor każdej kolejnej, każdej nowej książki o Miłoszu jest z definicji figurą podejrzaną. Po co usiłuje dodawać jeszcze jedną pozycję do nader już rozbudowanej bibliografii miłoszologicznej Na moce jakiego lekturowego konceptu liczy, w czym upatruje szansę powodzenia swego (wątpliwego) przedsięwzięcia Bo przecież najwyraźniej czegoś się spodziewa i na coś ma nadzieję ten, kto decyduje się mnożyć i tak już mnogi dyskurs.W moim przypadku nadzieja ta jest w gruncie rzeczy bardzo prosta, wstydliwie prosta sprowadza się do starej idei close reading.(fragment Wstępu)Miłosz pisał o budujących lekturach, o książkach, w których umysł może się rozgościć. W moim odczuciu Słowo raz obudzone jest budującą lekturą, książką świeżą, pasjonującą, odżywiającą krwiobieg literaturoznawstwa.z recenzji dr hab. Joanny ZachNa szczególną uwagę zasługuje sposób napisania Słowa raz obudzonego przemyślana, kolista kompozycja całości, dbałość o proporcje między partiami bardziej technicznymi, dotyczącymi np. wersyfikacji czy zagadnień teoretycznoliterackich, a miękkimi partiami literackimi, świadczącymi o zacięciu eseistycznym autora. Nowością jest pionierskie wykorzystanie materiałów archiwalnych. z recenzji prof. UKSW dra hab. Jana ZielińskiegoAutor rzeczywiście mówi wiele nowych rzeczy, i arcyinteresująco, ale dlatego, że rozważa utwory z punktu widzenia nie upilnowanego przez miłoszologów. Traktuje czytanie (faktycznie są to wyrafinowane analizy) jako proces prześledzenia tekstowych operatorów filozofii poetyckiej Miłosza. z recenzji prof. dra hab. Andrzeja Zieniewicza