Spóźnione spowiedzi
czyli autobiografie uwikłanych w historię pisarzy słowackich XX wieku

Dr Barbara Suchoń-Chmiel, adiunkt w Katedrze Słowacystyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1996-2000 pełniła funkcję II Sekretarza Ambasady RP w Bratysławie wicedyrektora Instytutu Polskiego. Jej badania naukowe obejmują literaturę słowacką i koncentrują się wokół różnych zagadnień, m.in. słowackiej świadomości narodowej, sporów wokół początków literatury słowackiej i zagadnień genologicznych. Praca doktorska Dzieje sielanki słowackiej na tle europejskim została wydana w roku 1994. Autorka zajmowała się także publicystyką, m.in. w latach 1993-1994 w Dzienniku Polskim komentowała aktualną sytuację społeczno-polityczną na Słowacji.

Praca Barbary Suchoń-Chmiel wpisuje się w rozszerzający się ostatnimi laty nurt badań nad pisarstwem sytuującym się na pograniczu literatury, jakim są teksty autobiograficzne. Podjęcie tego tematu na gruncie literatury słowackiej stanowi bardzo ważny krok w tego typu badaniach w dziedzinie słowacystyki. Słowackie literaturoznawstwo poświęca bowiem niewiele uwagi pisarstwu autobiograficznemu, w niewielkim też stopniu reaguje na bardzo bogatą dotyczącą tego typu tekstów światowa myśl teoretyczną. Dr Barbara Suchoń-Chmiel stara się natomiast w swojej pracy tę myśl zarówno zaprezentować, jak i wykorzystać w oglądzie wybranych pozycji autobiograficznych. ()
Przedmiotem swoich analiz Autorka uczyniła prozę autobiograficzną trzech słowackich pisarzy: Tida Gaspara, Mila Urbana i Jana Smreka, przedstawicieli pokolenia, dla którego najważniejszym okresem twórczej aktywności był czas międzywojenny i wojenny. Ich wspomnienia były spisywane w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku, a ukazały się w większości dopiero po roku 1989. Tu należy dodać, że autorka nie ograniczyła się do tekstów drukowanych, ale uwzględniła również znajdujące się w archiwum Maticy Slovenskej materiały rękopiśmienne.
Z recenzji wydawniczej Joanny Goszczyńskiej