Sprzątaczka.
Jak przeżyć w Ameryce, będąc samotną matką pracującą za grosze

Czasami jedna zła decyzja ma wpływ na całe życie.

Tak było, kiedy Stephanie związała się z niewłaściwym mężczyzną. To miała być tylko wakacyjna przygoda – a jednak kilkanaście miesięcy później Stephanie mieszkała z agresywnym Jamiem i ich małą córeczką, nieplanowanym, ale kochanym dzieckiem. Kiedy postanowiła zerwać z chłopakiem i zawalczyć o niezależność, przekonała się, że ciężka praca i determinacja czasem nie wystarczą, by utrzymać się na powierzchni.

Sprzątaczka to nie tylko niezwykle ciekawa, chwilami szokująca relacja Stephanie z pracy przy sprzątaniu domów, opis warunków zatrudnienia, stosunków z pracodawcami i klientami. To również wstrząsająca opowieść o ubóstwie w Stanach Zjednoczonych. To historia ludzi, którzy nie są w stanie zarobić na życie, chociaż dają z siebie wszystko.

Korzystając ze skomplikowanego systemu rządowych programów pomocowych, narażają się na pogardę nieznajomych, którzy nie wahają się wygłaszać swoich ocen publicznie. Wpadają też w swoistą pułapkę – nawet niewielki wzrost dochodów może sprawić, że utracą pomoc, od której zależy ich przetrwanie, i znów popadną w nędzę…

„Żadna praca nie hańbi”, słyszeliśmy od dzieciństwa. Ale mówiono nam też, że każdy jest kowalem swojego losu. Czy uwierzyliśmy, że ubóstwo to rodzaj patologii, a biedni sami są sobie winni? Książka Stephanie Land skutecznie pomaga zweryfikować te sądy.

Land się uratowała, ponieważ przerobiła na literaturę swoje życie, a właściwie jego trudny rozdział. A mógł nie znaleźć się wydawca. Młoda kobieta z dzieckiem – takich jest wiele, także w bogatych Stanach. Może dlatego, że wokół ludzie żyją dostatnio, udowodnienie, że jest się biednym, to ciężka, deprymująca praca. Najwyraźniej nie wystarcza nam empatii, żeby zrozumieć, co czuje, co je, jak żyje sprzątaczka. Ta na szczęście potrafiła sama o tym opowiedzieć. - Anna Maruszeczko, dziennikarka, redaktor naczelna magazynu „Uroda Życia”

Dla czytelników, którzy uważają, że ludzie żyjący poniżej poziomu ubóstwa są leniwi i/lub niesprawni intelektualnie, ta opowieść jest konieczną surową korektą […]. Lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy nigdy nie borykali się z biedą. - „Kirkus Reviews”