Stratę zamienię w opowieść

Jeśli szukasz poezji romantycznej, w której kochankowie spijają sobie ambrozję z ust w świetle księżyca – trafiłeś pod niewłaściwy adres. Paulina Grygielska serwuje nam czystą poetycką bezpośredniość – jest szczerze, mocno i bez kompromisów. Emocje, którymi nafaszerowała wersy, mkną w naszym kierunku niczym szybko wystrzelone strzały i wreszcie przebijają nam serce. Tak pokłuci, z wnętrzem rozoranym jak krater na Marsie, docieramy w końcu do bezpiecznej przystani: wiersze łagodnieją, świt zapowiada cieplejszy dzień, a “strata rzeczywiście zamienia się w opowieść”.



Jesteś piękna jak niebo



Zdążyłam w życiu nagromadzić tyle rzeczy,

że mogłabym obdzielić nimi wielu ludzi.

Małą afrykańską wioskę obuć w trampki i sandałki na szpilkach,

których nigdy nawet nie wypakowałam z pudełka.



Są mi zupełnie niepotrzebne

i pewnie nie zauważyłabym ich braku przez najbliższe lata.



Minimalizm fajna sprawa – znam, szanuję –

ale zupełnie w niego nie potrafię.

Gubię się w chaosie rzeczy, kolorów

i ciągle czegoś szukam.

Różowych farb akrylowych mam aż dwanaście –

decyzja była trudna, bo te odcienie – każdy jeden –

są piękne jak niebo.



Jesteś piękna jak niebo.

Takie porównanie.

Cudownie poetycki środek stylistyczny,

którym poeta obdarował ją kilka lat temu

w pewnej pamiętnej korespondencji.

Byłam wtedy z synem na wakacjach w słowackich Tatrach.

Było nam wakacyjnie, beztrosko i lekko.

Ach, te loginy i hasła.

Potrafią wywrócić życie do góry nogami,

albo – podszewką na wierzch.



Nie spałam całą noc.



A potem wiele innych.