Studia nad statusem i kompetencjami dowódców kartagińskich w okresie przewagi Barkidów (237-201 p.n.e)

Okres przewagi Barkidów zaznaczający się w dziejach Kartaginy po zakończeniu pierwszej wojny punickiej (241 p.n.e.) i utrzymujący się niemalże do zakończenia drugiego konfliktu z Rzymem (201 p.n.e.) na trwałe zmienił oblicze państwa. Kartagina dzięki dynamicznej strukturze politycznej była w stanie przez długi czas skutecznie przeciwstawiać się Rzymowi, a wojny punickie (zwłaszcza druga wojna punicka 218-201 p.n.e.) na trwałe zagościły w rzymskiej historiografii jako najcięższy z etapów zmagań przez które musiała przejść rzymska Republika. Dr hab. Miron Wolny poszukuje fenomenu Kartaginy w sposobie zorganizowania państwa, unika przy tym gotowych rozwiązań, stroniąc zwłaszcza od koncepcji przypisujących szczególną rolę jednostkom spogląda holistycznie na kartagiński aparat władzy. Przedłożona książka stanowi próbę rekonstrukcji funkcjonowania elity wojskowej państwa kartagińskiego. W sposób drobiazgowy, lecz jednocześnie zajmujący autor przedstawia arkana polityki kartagińskiej w kluczowym momencie egzystencji państwa. Opierając się na szeroko uzasadnionej konstrukcji metodologicznej i badaniach prozopograficznych autor wskazuje na wzajemne przenikanie się sfery politycznej z władzą wojskową. Analizuje dane źródłowe w sposób szczegółowy i krytyczny, usiłując każdorazowo odnajdywać polityczne i indywidualne decyzje postaci reprezentujących kartagińską machinę dowodzenia.