Święty Stanisław biskup i męczennik
Homilie wygłoszone z okazji 750-lecia kanonizacji

Urodził się w Szczepanowie około 1030 roku. Uczył się w szkole katedralnej. Możliwe, ze również za granicą (Paryż?). Święcenia kapłańskie przyjął w 1060 roku. W dwanaście lat później został biskupem Krakowa. Dał się poznać jako pasterz gorliwy ale i bezkompromisowy. Konflikt, który wybuchł pomiędzy królem Bolesławem a biskupem Stanisławem jego powód do dzisiaj nie jest w pełni jasny być może chodziło o niemoralne życie monarchy lub obronę poddanych przed jego surowością miał tragiczny finał. Biskup Szczepanowski został zabity przez drużynę królewską (lub samego króla?) podczas Mszy św., którą celebrował 11 kwietnia (lub 8 maja) 1079 roku w kościele św. Michała na Skałce. Ciało Świętego poćwiartowano. W kilka lat później przeniesiono je do katedry na Wawelu, gdzie spoczywa do dzisiaj. Po dokonaniu zbrodni król musiał uciekać z kraju według tradycji został mnichempokutnikiem w klasztorze benedyktyńskim w Osjaku. Biskupa Stanisława, jako pierwszego Polaka, ogłoszono świętym w Asyżu. Św. Stanisław jest patronem Polski; archidiecezji gdańskiej, gnieźnieńskiej, krakowskiej, poznańskiej, warszawskiej, diecezji: chełmińskiej, lubelskiej, płockiej, sandomierskiej, tarnowskiej. Jan Paweł II nazwał go "patronem chrześcijańskiego ładu moralnego".
W ciągu wieków przywoływano legendę o zrośnięciu się rozsieczonego ciała św. Stanisława. Kult Świętego odegrał w XIII i XIV wieku ważną rolę historyczną jako czynnik kształtowania się myśli o zjednoczeniu Polski. Wierzono, ze w ten sam sposób jak ciało św. Stanisława połączy się i zjednoczy podzielone wówczas na księstwa dzielnicowe Królestwo Polskie.