Tajemniczy nieznajomy. Świeżym okiem

Jedna z najbardziej bezkompromisowych książek Marka Twaina w efektownej, ekspresyjnej oprawie graficznej i nowym przekładzie. Trzeci tom w serii Świeżym Okiem, prezentującej bogato i wyraziście zilustrowane wydania klasyki literatury światowej.

Jest rok 1590, senna austriacka wioska oddalona od świata. Niko, Seppi i Theodor żyją tu jak w raju. Dorośli nie męczą ich zbytnio nauką, dużo większą wagę przywiązują do pobożności. Większość czasu chłopcy spędzają, bawiąc się na okolicznych wzgórzach. To tam pewnego dnia spotykają nieznajomego młodzieńca, który twierdzi, że jest aniołem, a na imię ma… Szatan.

Nieznajomy widział wszystko, wiedział wszystko i niczego nie zapominał. Tego, co inni musieli studiować, uczył się w ułamku sekundy – nie miał z tym najmniejszych trudności. Opowiadając o czymś, jednocześnie wyczarowywał to przed słuchaczami. Widział stwarzanie świata i Adama, widział, jak Samson podniósł filary i zburzył świątynię, widział śmierć Cezara; opowiadał nam o życiu codziennym w niebie, o tym, jak potępieni wiją się w piekielnym ogniu, i pokazywał nam to wszystko. Mieliśmy wrażenie, że jesteśmy w tych miejscach i oglądamy je na własne oczy, a nawet je odczuwamy, chociaż on sam najwyraźniej traktował to jako zwykłą rozrywkę.

Tajemniczy nieznajomy – ostatnia książka Marka Twaina, opublikowana już po jego śmierci – to gorzki moralitet, w którym autor bez złudzeń portretuje ludzką naturę, skażoną tchórzostwem, próżnością, hipokryzją i okrucieństwem, i kreśli niewesoły obraz ludzkiego losu.

W praktyce ludzkość nie ma szans, aby uniknąć nieszczęść i rozczarowań. Szatan, który zdaje się porte parole samego Twaina, wie doskonale, że z koszmaru życia można uwolnić się tylko poprzez śmierć lub szaleństwo. Można bronić się śmiechem – ironią bądź szyderstwem. Sam pisarz robił to tak długo, jak mógł – dopóki nie utracił odporności na ciosy przeznaczenia. - z posłowia

Georg Barber, wybitny niemiecki ilustrator tworzący pod pseudonimem ATAK, nadał opowieści Twaina bogatą wizualnie formę nawiązującą do średniowiecznych iluminowanych manuskryptów. Mocne, malarskie ilustracje towarzyszą tu tekstowi na każdej rozkładówce, tworząc graficzną opowieść równorzędną wobec tej literackiej.