Synowie Boga

Mroczna fantasy w najlepszym wydaniu. Brutalna, posępna i epicka, żywcem wyjęta z nordyckich mitów. Wiedziony przepowiednią król wikingów wyprawia się porwać dziecko, gwaranta pomyślności swego ludu. Zamiast jednego, odkrywa dwa niemowlaki, bliźniaczych synów śmiertelniczki i nordyckiego boga. Jednemu pisany jest los dziedzica królewskiego rodu, drugiemu żywot wśród wilków. Niekonwencjonalne ujęcie mitu o wilkołaku. Ociekające krwią, pachnące żelazem. Rozbrzmiewające złowieszczymi zaklęciami i szczętem oręża. Można powiedzieć, że akcja Synów boga toczy się dwutorowo: na poziomie ludzkim i nadprzyrodzonym. Wali, Feileg i osoby z ich otoczenia zostają wciągnięci w boskie manipulacje za sznurki ciągną Odyn i Loki, a swoje trzy grosze dorzuca również królowa wiedźm Gullweig. Gdy mowa o celach i ambicjach nordyckich bóstw, nie ma czytelnych granic między dobrem a złem ocenianymi w ludzkich kategoriach. Bracia kierują się porywami uczuć i uśpionymi instynktami, nie zdając sobie nawet sprawy z tego, co kryje się za wydarzeniami, którym muszą sprostać i jak daleko mogą sięgać ich konsekwencje. Synowie boga M.D. Lachlana nie są banalną historyjką fantasy, udekorowaną Wikingami i wilkołakami. To powieść, w której właśnie realia dawnej Skandynawii odgrywają olbrzymią rolę, a autor starannie odrobił pracę domową. Jerzy Rzymowski, Nowa Fantastyka M.D. Lachlan (właśc. Mark Barrowcliffe) brytyjski autor i dziennikarz, wcześniej komik; rocznik 1964. Pod prawdziwym nazwiskiem opublikował kilka popularnych książek, w tym znane w Polsce Dziewczyna nr 44 i Niewierność młodego tatusia. Prawa do ich ekranizacji zakupił nagrodzony Oskarem reżyser Ron Howard. Od dziecka zafascynowany gatunkiem fantasy, niegdyś z pasją grywał w Dungeons & Dragons. Młodzieńczą fascynację opisał w uznanej przez krytyków autobiograficznej książce The Elfish Gene. Wydani pod pseudonimem Synowie boga to jego debiut fantasy, a zarazem początek planowanej serii.