Szlakiem Narbutta

Konspiracyjne pismo „Szlakiem Narbutta”, noszące podtytuł „Organ Sił Zbrojnych Ziemi Lidzkiej” (od września 1944 r. „Czasopismo Ziemi Lidzkiej”), nierozerwalnie związane jest z dziejami polskiego podziemia niepodległościowego na Nowogródczyźnie. Mimo że ukazywały się tam pisma o większych nakładach, to jednak właśnie ten tytuł stał się symbolem, swego rodzaju wizytówką, Armii Krajowej w tej części północno-wschodnich ziem polskich. Biuletyn „Szlakiem Narbutta” jawi się jako pismo dość niezwykłe, odmienne od typowej prasy podziemnej AK. Był bowiem tworzony przez żołnierzy i przeznaczony przede wszystkim dla żołnierzy. Redaktorzy i autorzy tekstów podpisywanych pseudonimami to nie postacie anonimowe, byli oni znani i popularni zarówno w szeregach AK, jak i wśród ludności cywilnej. Pismo „Szlakiem Narbutta” wiąże się ściśle z osobą dowódcy II batalionu 77 pp AK i Zgrupowania „Północ” - por. Jana Borysewicza „Krysi”, „Mściciela”, który je zainicjował i sam pisał do niego artykuły. Dzieje tego biuletynu są też symbolem polskiej pracy niepodległościowej na Ziemiach Utraconych - powstały w latach okupacji niemieckiej był nadal wydawany po lipcu 1944 r., w warunkach ponownej okupacji sowieckiej.Niniejszy tom składa się z dwóch części. W eseju wstępnym pióra Kazimierza Krajewskiego podjęta została próba ukazania biuletynu „Szlakiem Narbutta” na tle działalności Biura Informacji i Propagandy Komendy Nowogródzkiego Okręgu AK. Druga część pracy prezentuje zawartość zachowanych numerów „Szlakiem Narbutta”, które udało się po latach odnaleźć.