Technologie sztucznej inteligencji w praktyce klinicysty i naukowca w fizjoterapii i rehabilitacji

Technologie inteligencji obliczeniowej prowadzą do przełomu w sposobie oferowania oddziaływań terapeutycznych w rehabilitacji i fizjoterapii, w tym w ramach personalizowanej medycyny prewencyjnej ludzi zdrowych. Pandemia pokazała, że nowoczesna diagnostyka, leczenie, rehabilitacja i opieka nie są w pełni możliwe bez wsparcia nowoczesnych technologii, a w szczególności sztucznej inteligencji (ang. Artificial Intelligence – AI). Obszarami oddziaływania technologii AI w rehabilitacji i fizjoterapii są:- diagnostyka (sztucznointeligentna analiza chodu, ruchu kończyn górnych, jakości życia),- nowatorskie systemy motywowania pacjenta do ćwiczeń, w tym poprzez wykorzystanie rzeczywistości wirtualnej (VR) i rzeczywistości rozszerzonej (AR),- kreatywne łączenie oddziaływań terapeutycznych, optymalizacja oddziaływań,- monitorowanie realizacji ćwiczeń,- personalizowana ocena efektywności procesu terapeutycznego,- wykorzystanie egzoszkieletów i robotów rehabilitacyjnych,- boty jako narzędzia diagnostyczne i wspomagające terapię,- telerehabilitacja i rehabilitacja hybrydowa,- inteligentne środowiska terapeutyczne,- pomiar wpływu terapii na czynności codziennego życia i jakość życia,- modele obliczeniowe procesów terapeutycznych,- ocena klinicznej przydatności rozwiązań AI,- oprogramowanie medyczne wykorzystujące AI jako wyrób medyczny zgodniez dyrektywą MDR oraz ISO 13485,- etyka sztucznej inteligencji z punku widzenia klinicysty.Monografia prezentuje zagadnienia o wysokim poziomie naukowym i istotnym znaczeniu kliniczny, a przez to ważne dla rozwoju nauki i wzrostu polskiej gospodarki poprzez poprawę zdrowia społeczeństwa, w tym:- poprawę profilaktyki u osób zdrowych w ramach medycyny prewencyjnej,- poprawę wczesnej diagnostyki zmian patologicznych, - zwiększenie skuteczności rehabilitacji, - zmniejszenie liczby osób czasowo lub trwale niepełnosprawnych, - dłuższe utrzymanie sprawności osób w podeszłym wieku.