Twórczość poetycka Kazimierza Przerwy-Tetmajera
Próba monografii w ujęciu afektywnym

Niniejsza publikacja przynosi monograficzne ujęcie najważniejszego, przynajmniej według opinii jego współczesnych, poety Młodej Polski, którego język narzucił normę stylistyczną całej epoce. Kazimierz Przerwa-Tetmajer okazał się dostępny i przystępny, bliżej mu było do Verlaine’a niż do Mallarmégo, dzięki czemu był demokratycznie czytany przez ludzi różnych środowisk, podobnie jak Sienkiewicz. Ten mechanizm lektury świetnie opisuje Lidia Kamińska. Już na wstępie wskazuje, że Tetmajera interpretowano jako poetę emocji, wyczulonego na oczekiwania czytelników – pisał o tym, co „grało w duszy” ludzi. Autorka przyjmuje trafne założenie, że dziś na nowo możemy odkrywać ważną dla epoki poezję przez powrót do tego, jak była wówczas czytana. To podróż sentymentalna w przeszłość, próba rekonstrukcji, ale na innym pułapie metodologicznego rozpoznania. Z recenzji prof. dra hab. Dariusza Trześniowskiego Lidia Kamińska – doktor literaturoznawstwa, zatrudniona na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Katedrze Historii Literatury Pozytywizmu i Młodej Polski. Autorka artykułów naukowych poświęconych literaturze Młodej Polski, opublikowanych między innymi w „Pamiętniku Literackim”, „Ruchu Literackim”, „Wielogłosie”. Redaktorka czterech tomów zbiorowych, stypendystka MNiSW, członkini zespołu w grancie Edycja krytyczna „Dzieł” Stanisława Przybyszewskiego (seria A i B), autorka wstępów do t. 4 (Synowie ziemi, oprac. G.P. Bąbiak, D. Dziurzyński) i t. 5 (Mocny człowiek, oprac. G. Matuszek-Stec).