Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Komentarz

Ustawa z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie jest tym aktem prawnym który stanowi podstawę systemu. To w tym akcie prawnym określono działania różnych instytucji publicznych w tym zakresie. Kolejnym elementem tego systemu jest rozporządzenie które weszło w życie we wrześniu 2011 r. w sprawie procedury Niebieskie Karty i wzorów formularzy Niebieska Karta. Wprowadzenie formularzy oraz ustanowienie obowiązku ich wypełniania przez przedstawicieli pięciu podmiotów: Policję, pomoc społeczną, ochronę zdrowia, oświatę i gminną komisję rozwiązywania problemów alkoholowych zainicjowało okres szerokiego włączenia przedstawicieli poszczególnych zawodów w przeciwdziałanie przemocy w rodzinie na szerszą skalę. Równolegle do zmian w samej ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie następowały zmiany w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym (zakaz stosowania kar cielesnych wobec dzieci) oraz w kodeksie karnym (zmiana wnioskowego tryby ścigania przestępstwa zgwałcenia). Punktem kulminacyjnym budowania podstaw obecnie obowiązującego systemu przeciwdziałania przemocy w rodzinie było wejście w życie w dniu 1 sierpnia 2015 r. w krajowym porządku prawnym konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej.Zdobyta przez autora praktyka pozwala uzupełnić dostępną na rynku wiedzę o spostrzeżenie i wnioski wynikające ze stosowania komentowanych przepisów. Prezentowany komentarz ma zatem walor czysto praktyczny.Dzięki tej publikacji Czytelnik otrzymuje m.in. wiedzę o tym jak:Odseparować sprawcę przemocy od ofiary?Wdrożyć procedurę Niebieskiej Karty?Powołać zespół interdyscyplinarny?Stworzyć gminny system przeciwdziałania przemocy w rodzinie?Współpracować w zakresie wymiany informacji pomiędzy zespołami interdyscyplinarnymi i grupami roboczymi?Rozpoznać symptomy rodziny gdzie występuje przemoc?Większość obowiązków i procedur wynikających ze stosowania ustawy o przeciwdziałania przemocy w rodzinie spoczywa na samorządach gminnych (w tym głównie na ośrodkach pomocy społecznej). Dlatego ważne jest, aby gminy precyzyjnie opracowywały diagnozę zjawiska przemocy na własnym terenie, przygotowywały programy przeciwdziałania przemocy i ochrony ofiar. Istotne jest też, by zapewniły ofiarom przemocy domowej łatwo dostępne i kompleksowe poradnictwo specjalistyczne oraz zwiększyły bazę lokalową.