Utracony Wschód

Autor buduje swoje rozważania wokół oryginalnej tezy, że społeczeństwo polskie za pośrednictwem mitu o wspólnym pochodzeniu dopuszcza się orientalizacji innych wspólnot (etnicznych, narodowych, religijnych), od których dystansuje się, określając własne granice. (...) W odróżnieniu od Edwarda Saida Ładykowski nie skupia się na kolektywnych wyobrażeniach o Innych, lecz analizuje działanie, poprzez które Inni są konstytuowani (...).
Z recenzji wydawniczej doc. Jakuba Grygara, Ph.D., Uniwersytet Karola w Pradze

Fascynujący jest temat główny książki: zmienność i wielość kryteriów przynależności do polskiej wspólnoty narodowej na przestrzeni dziejów oraz rola tzw. Kresów Wschodnich w formowaniu tych kryteriów. Materiał analizy stanowi przede wszystkim Karta Polaka i inne karty narodowościowe oraz polityki asymilacyjne lub segregacyjne prowadzone współcześnie i w przeszłości przez Polskę i Rosję na obecnych obszarach państwowych Litwy, Białorusi i Ukrainy. Autor podejmuje ów temat, odwołując się do niezwykle płodnego, chociaż wewnętrznie bardzo zróżnicowanego, nurtu refleksji – a mianowicie teorii postkolonialnej.
Z recenzji wydawniczej dr. hab. Marcina Lubasia, prof. UJ

Paweł Ładykowski, etnolog, dr nauk humanistycznych, zajmuje się zagadnieniami z zakresu etniczności oraz szerokim spektrum zjawisk związanych z transformacją ekonomiczną i polityczną krajów byłego obozu socjalistycznego. W latach 1992–2008 prowadził długofalowe badania terenowe w Estonii, na Łotwie, Litwie, a także w Rosji. Później przedmiotem jego badań były nowo powstające wielowymiarowe relacje społeczne na pograniczu polsko-niemieckim w rejonie Szczecina. Obecnie skupia się na krytyce postkolonialnej, antropologii ekonomii i antropologii prawa.