Węgierskie mniejszości narodowe i ich światy społeczne

Opracowana przez I. Bukalską koncepcja kondycji mniejszościowej powstała na podstawie badań węgierskich mniejszości przeprowadzonych przez autorkę zgodnie z metodologią teorii ugruntowanej. Przesunięcie granic, które leży u początków obecnej sytuacji węgierskich wspólnot, nastąpiło w 1920 r., gdy na mocy traktatu w Trianon 3,2 mln Węgrów znalazło się poza obszarem państwa węgierskiego. Przejście z pozycji wspólnoty kulturowo dominującej do podporządkowanej wiązało się z degradacją w sferach politycznej, ekonomicznej i społecznej. Mimo że liczebność tej mniejszości w tzw. Basenie Karpackim sukcesywnie spada, to Węgrzy zamieszkujący Rumunię (głównie obszar Transylwanii) czy Słowację wciąż tworzą wspólnoty o silnej tożsamości i sprawnej organizacji. Odwołując się do koncepcji światów społecznych Shibutaniego, autorka krok po kroku analizuje specyficzne warunki funkcjonowania mniejszości węgierskich, dylematy tożsamościowe, sposoby podtrzymywania kultury, relacje z państwem-ojczyzną, a także dotykające społeczność problemy, jak choćby poczucie dyskryminowania, tendencje do separacji, uzależnienie od dotacji z budżetu Węgier, opór przedstawicieli kultury dominującej przed realizacją interesów mniejszości czy przemoc symboliczna ze strony państwa zamieszkania.